Ο Κυρίαρχος, Το Υποκείμενο και η Δύναμη της Κρυπτογραφίας

Συγγραφέας: Erik Cason | Αρχική ημερομηνία: 25/06/19 | Μετάφραση: Nina | The Sovereign, The Subject, and Crypto-power

Η πολιτική ζωή στο ψηφιακό panopticon¹ της σύγχρονης εποχής

«Η υποχρέωση των υπηκόων προς τον ηγεμόνα νοείται ότι διαρκεί, όσο διαρκεί και όχι περισσότερο, από την δύναμη με την οποία είναι σε θέση να τους προστατεύσει. Διότι το δικαίωμα που έχουν οι άνθρωποι από τη φύση τους να προστατεύουν τον εαυτό τους, όταν κανείς άλλος δεν μπορεί να τους προστατεύσει, δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί υπό καμία συνθήκη».

- Thomas Hobbes, Λεβιάθαν

Για να κατανοήσουμε τη δύναμη της κρυπτογραφίας, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τι είναι η κυριαρχία και πώς λειτουργεί στη σύγχρονη κοινωνία. Τί ακριβώς είναι η κυρίαρχη εξουσία στην ψηφιακή εποχή και πώς η κυρίαρχη ψηφιακή εξουσία θα προβάλει τη φύση της στον κόσμο της σάρκας και του ατσαλιού; Ποιά είναι η διαδικασία         άσκησης της εξουσίας στον μη φυσικό χώρο του παγκόσμιου διαδικτύου, και πώς εφαρμόζεται άμεσα σε μεμονωμένα υποκείμενα;

Χρησιμοποιώντας την οπτική του Giorgio Agamben², του Carl Schmitt και του Michael Foucault μπορούμε να δούμε πως το σημερινό παράδειγμα του δικαίου δεν είναι αυτό της νομιμότητας, αλλά της ωμής εξουσιαστικής δύναμης του δικαίου. Σήμερα ο νόμος λειτουργεί μόνο μέσω της κατάστασης εξαίρεσης που είναι ο κανόνας. Αν η κυρίαρχη εξουσία υποτίθεται ότι είναι η προστασία και η εγγύηση της πρόσβασης στο νόμο, τότε πρέπει να αναρωτηθούμε, τί σημαίνει όταν ο καθένας ή οτιδήποτε, μπορεί να τεθεί εκτός και πέρα από το νόμο για όποια «έκτακτη ανάγκη» αποφασίσει ο κυρίαρχος;

Η προέλευση της κυρίαρχης εξουσίας, όπως αναφέρθηκε παραπάνω από τον Hobbes, δεν είναι τίποτε άλλο από την προστασία που μπορεί να προσφέρει ο ένας στον άλλον μέσα σε μια κοινωνία και τους νόμους που καθαγιάζουν την προστασία αυτή. Ουσιαστικά οι άνθρωποι υποτίθεται ότι παραχωρούν την ατομική τους εξουσία σε έναν κυρίαρχο που μπορεί να προσφέρει ένα είδος προστασίας που κανένας άλλος δεν μπορεί να προσφέρει. Ωστόσο, το μοναστήρι που δεν μπορεί ποτέ να εγκαταλειφθεί δεν είναι τίποτε άλλο από την άμεση προστασία, την οποία στην εποχή μας όλες οι κυρίαρχες εξουσίες την έχουν εγκαταλείψει.

Η ασφάλεια είναι μια ολοκληρωτική έννοια - υπάρχει σε ένα δυαδικό πεδίο. Η προσωπική και απόλυτη απαίτηση για προστασία και ασφάλεια του εαυτού μας από τον εαυτό μας ξεπερνά κάθε μοναστήρι· είναι κάτι που δεν μπορεί ποτέ να εγκαταλειφθεί· αλλά μόνο να δοθεί. Κάθε άνθρωπος έχει το φυσικό δικαίωμα να προστατεύει τη ζωή του και να αφοσιώνεται πλήρως στη δική του ασφάλεια και προστασία. Δεν υπάρχει κανένας θεός, κυβέρνηση, πρόσωπο ή στρατός που μπορεί ποτέ να του το στερήσει αυτό (το δικαίωμα) για οποιονδήποτε λόγο, όποια «έκτακτη ανάγκη» κι αν υπάρχει.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων, η αργή και σταδιακή αφαίρεση όλων των ουσιαστικών δικαιωμάτων μέσω κάθε είδους παραβάσεων, μέσω του διατάγματος έκτακτης ανάγκης έχει υπονομεύσει την ίδια την έννοια των «δικαιωμάτων» υπό το πρόσχημα του νόμου. Σήμερα οποιοσδήποτε μπορεί να τεθεί εκτός και κάτω από το νόμο, ενώ επιτρέπει σε άλλους να στέκονται πέρα και πάνω από αυτόν. Αυτό είναι το Κράτος Εξαίρεσης, είναι η βασική κυρίαρχη λειτουργία στο πλαίσιο του νόμου και πώς οι κρατικές υπηρεσίες και οι φορείς τους βρίσκονται πάντα οι ίδιες πέρα από την εμβέλεια του νόμου. Ο νόμος είναι πάντα - ήδη σε αναστολή - αρκεί να δείτε τα γεγονότα του κόσμου και τη φιλαργυρία, τη διαφθορά και τη βαρβαρότητα από την οποία λειτουργούν οι κρατικές υπηρεσίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αστυνομία σκοτώνει και αυτό δεν ονομάζεται φόνος, και γιατί οι πολιτικοί κλέβουν και αυτό δεν ονομάζεται κλοπή, και γιατί οι στρατιωτικοί διαπράττουν εγκλήματα πολέμου και αυτό ονομάζεται παράπλευρες απώλειες. Το κράτος μπορεί να διαπράξει οποιοδήποτε έγκλημα επιθυμεί, και μπορεί πάντα να αθωωθεί για οποιονδήποτε λόγο κρίνει σκόπιμο.

Όλα τα κράτη επανάφεραν το bellum omnium contra omnes («Ο πόλεμος όλων εναντίον όλων») ως bellum se ipsum alet («ο πόλεμος που αυτοτροφοδοτείται»). Η αληθινή φύση της κυρίαρχης δύναμης δεν είναι να τερματίσει τον πόλεμο όλων εναντίον όλων ως μεγάλος ειρηνοποιός, αλλά μάλλον να υποτάξει τους πληθυσμούς στην παρασιτική φύση ενός συνεχούς ολοκληρωτικού πολέμου που περιλαμβάνει όλη τη βιολογική ζωή.

Ταυτότητα και υποταγή

«Δεν είναι η εξουσία ένα είδος γενικευμένου πολέμου που προσλαμβάνει, σε συγκεκριμένες στιγμές, τις μορφές της ειρήνης και του κράτους; Η ειρήνη θα ήταν τότε μια μορφή πολέμου και το κράτος ένα μέσο για την διεξαγωγή της.»

-Foucault, Αλήθεια και Εξουσία

Η ειρήνη είναι ο τρόπος επιτήρησης μέσω του οποίου το κράτος διεξάγει έναν διαρκή πόλεμο εναντίον όλων των ανθρώπων ανά πάσα στιγμή χρησιμοποιώντας την αστυνομία, τους πράκτορες, τους συμβούλους, τις κάμερες ασφαλείας, τα τηλεπικοινωνιακά δεδομένα και τόσες άλλες μονάδες ελέγχου που λειτουργούν ως τα μάτια και τα αυτιά του μεγάλου panopticon που αποκαλούμε παγκόσμια κοινωνία. Μέσα από το «βλέμμα» του panopticon μπορεί να διαμορφωθεί η ταυτότητα του υποκειμένου και στη συνέχεια να ξεκινήσει η διαδικασία της επιλογής. Ο κυρίαρχος μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιον ως εχθρό, ή προς εκκαθάριση, ή ως φίλο, για συνεχή εκμετάλλευση στα στρατόπεδα της ζωής με το σύνθημα «arbeit macht frei» (Η εργασία Απελευθερώνει).

Μέσω της μεθόδου του πολέμου που το κράτος αποκαλεί «ειρήνη», και των νόμων, της αστυνομίας, των κανονισμών, της επιτήρησης και των σχεδόν άπειρων άλλων τεχνικών των κατασταλτικών κρατικών μηχανισμών που χρησιμοποιούνται για την ενεργή διεξαγωγή αυτού του πολέμου, ο κρατισμός δημιουργεί τις συνθήκες για τη μόνιμη και άνευ όρων κυριαρχία του. Είναι η εκπλήρωση του Κλαουζεβιτσιάνικου δόγματος (Clausewitzian doctrine) ότι ο πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Με τον ασύλληπτο όγκο δεδομένων που παράγει ο καθένας μας καθημερινά, η Κίνα είναι απλώς το πρώτο από όλα τα κράτη που εφαρμόζει το πανοπτικό σύστημα «social credit» («κοινωνικής βαθμολογίας»), το οποίο έχει δημιουργήσει τα ψηφιακά στρατόπεδα όπου ο καθένας χαρακτηρίζεται ως φίλος ή εχθρός· υποβάλλεται σε επεξεργασία για «επανεκπαίδευση» ή «ελευθερία» υπό το ψιθύρισμα του «arbeit macht frei».

Μέσα από τον ατελείωτο πόλεμο της «εθνικιστικής ειρήνης» υπό το σύνθημα της «έκτακτης ανάγκης» που απαιτεί να μας παρακολουθούν, να μας ελέγχουν, να μας κατασκοπεύουν, να μας κατευθύνουν και να μας αριθμούν· η ταυτότητά μας ως εχθρών ή φίλων αποφασίζεται βάσει αυτής της κυρίαρχης απόφασης. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι πάντα έτοιμη να μπει σ’ εφαρμογή - ήδη από την ίδια τη φύση της δυνατότητάς της να καλείται ανά πάσα στιγμή, για οποιονδήποτε λόγο, για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα ο κυρίαρχος κρίνει «επικίνδυνο».

Πρώτα ήρθαν για τους σοσιαλιστές και δεν μίλησα...

Επειδή δεν ήμουν σοσιαλιστής.

Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές και δεν μίλησα...

Επειδή δεν ήμουν συνδικαλιστής.

Μετά ήρθαν για τους Εβραίους και δεν μίλησα...

Επειδή δεν ήμουν Εβραίος.

Μετά ήρθαν για μένα - και δεν έμεινε κανείς να μιλήσει για μένα.

Martin Niemöller, 1946

Η ικανότητα του νόμου να καλύπτει την απόλυτη φύση της κυρίαρχης εξουσίας που κατοχυρώνεται στον πυρήνα του, είναι η ίδια η δύσκολη κατάσταση που θέτει όλους τους ανθρώπους εκτός νόμου και όλους τους κυβερνητικούς παράγοντες πέρα από κάθε νόμο μέσω της πράξης «έκτακτης ανάγκης». Ο Πατριωτικός Νόμος (Patriot Act) είναι αυτός που υποδηλώνεται σε έναν ενιαίο νόμο ο οποίος μπορεί να χαρακτηρίσει οποιοδήποτε ζωντανό άνθρωπο ως «εχθρικό πολεμιστή», στιγματίζοντας έτσι τη σάρκα του με την ετικέτα του θανάτου, Homo Sacer², ο οποίος εξασφαλίζει ότι δεν θα συναντήσει ποτέ το νόμο, απλώς θα τεθεί εκτός αυτού. Εξίσου σημαντικό γεγονός, αυτό δημιουργεί επίσης μια τάξη ανθρώπων που εφαρμόζουν τον νόμο, τους επιτρέπει να επιλέγουν υποκειμενικά πότε και πού θα θέσουν σε ισχύ τον νόμο, ο οποίος μπορεί πάντα να αποκλείει τους ίδιους και την τάξη τους.

Μέσω αυτής της μορφής του νόμου (κατάσταση έκτακτης ανάγκης) και τα δύο πρόσωπα - ο κυρίαρχος και το υποκείμενο - βρίσκουν τις φυσικές, τελικές τους θέσεις έξω και πέρα από το νόμο. Ο Κυρίαρχος είναι παντοδύναμος και έχει την πλήρη ευθύνη να αποφασίζει για τα πάντα σε σχέση με το Υποκείμενο. Όχι μόνο τη βιολογική και φυσική ζωή του, αλλά την ίδια τη μορφή, τη σύσταση, τη γλώσσα, τη μνήμη, τη νόηση, τα πρότυπα και όλα τα χαρακτηριστικά που περικλείουν τη συνολική μας ύπαρξη ως ανθρώπινη ζωή. Το Υποκείμενο δεν δικαιούται τίποτα, ούτε καν να πεθάνει με τη θέλησή του ή να καθορίσει οποιαδήποτε ηθική πρακτική της ζωής με βάση τη φροντίδα του εαυτού. Το κράτος πιστεύει ότι η βιολογική ζωή του πολίτη του, οφείλει την ίδια της την ύπαρξή ως υποκειμένου στον Κυρίαρχο και μόνο - η πολιτικοποίηση της ίδιας της ζωής είναι το αποτρόπαιο κρυμμένο μυστικό της κυριαρχικής εξουσίας.

Ταυτότητα και Στρατόπεδα

«Το κράτος χρησιμεύει ως η αποφασιστική πολιτική οντότητα η οποία κατέχει μια τεράστια δύναμη: τη δυνατότητα να διεξάγει πόλεμο και έτσι να διαθέτει δημόσια τις ζωές των ανθρώπων. Το jus belli (δικαιολογημένος πόλεμος) περιέχει μια τέτοια διάθεση. Συνεπάγεται μια διπλή δυνατότητα: το δικαίωμα να απαιτεί από τα ίδια του τα μέλη την ετοιμότητα να πεθάνουν και να σκοτώνουν χωρίς δισταγμό τους εχθρούς»

-Schmitt, Περί της Έννοιας του Πολιτικού

Οι δύο αυτές φιγούρες από το παραπάνω, αποτελούν τη διπλή δυνατότητα που δημιουργεί, τις δύο πιο ακραίες και απομονωμένες φιγούρες που μπορούν να βρεθούν εντός του νόμου. Μόνο μέσω της ικανότητας, τόσο του κυρίαρχου όσο και του υποκειμένου, να αναγνωρίζεται ότι βρίσκονται πέρα από το νόμο, μπορούμε να τους κατανοήσουμε ότι υπάρχουν πραγματικά μέσα σε μια κατάσταση ολοκληρωτικού απεριόριστου πολέμου. Τόσο ο κυρίαρχος όσο και το υποκείμενο τοποθετούνται σε αυτή τη ζώνη διάκρισης πέρα από τον νόμο, όπου επικρατεί η «κρίση» ή «η κατάσταση έκτακτης ανάγκης»· η οποία στην πραγματικότητα είναι απλώς μια μορφή ολοκληρωτικού πολέμου [jus belli].

Αυτή η δυνατότητα ενός ολοκληρωτικού πολέμου χωρίς περιχαρακώσεις στο πλαίσιο της κατάστασης της έκτακτης ανάγκης είναι δυνατή μόνο μέσω της πολιτικοποίησης της ζωής που δημιουργεί τη διάκριση φίλου/εχθρού. Από τη στιγμή που η κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει ανοίξει το πεδίο του πολέμου, μέσω της έκτακτης ανάγκης, η πρωτοκαθεδρία της ταυτοποίησης αποκτά πλέον ένα νέο, δυσοίωνο, πολιτικοποιημένο νόημα. Η ταυτότητα γίνεται ο πρωταρχικός τρόπος νοηματοδότησης προς το πολιτικό - το ποιος είσαι ως ον στον κόσμο είναι πλέον πολιτικοποιημένο.

Στο πλαίσιο της διάκρισης φίλου/εχθρού, σε άμεση αντίθεση με την όποια κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχει κηρυχθεί, το υποκείμενο μέσω της ίδιας του της ύπαρξης (Dasein (να είναι εκεί)), δημιουργεί την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Από το ίδιο το γεγονός του πώς το υποκείμενο μπορεί να ταυτοποιηθεί και να απομονωθεί· γίνεται ο Εχθρός, ο Άλλος που μπορεί να σκοτωθεί αλλά όχι να θυσιαστεί - homo sacer². Είναι σε αυτή την ίδια διάκριση που ο Κυρίαρχος μέσω της ίδιας του της ύπαρξής (Dasein, να είναι εκεί) είναι η μόνη δυνατή απάντηση, ή απόφαση σε αυτό το Είναι-ως-Εχθρός. Είναι ο λόγος για τον οποίο οι λέξεις «Μεγάλος Αδελφός» μας αφήνουν να καταλάβουμε αυτή την πιο σκοτεινή από τις «φιλίες», όπου η γλώσσα πρέπει να εγκαταλειφθεί γιατί η έκφραση της αλήθειας είναι η ταυτότητα του Εχθρού. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σχέση Κυρίαρχος - Φίλος θα ποζάρει πάντα ως «Η Τελική Λύση» για την κρίση που δημιουργείται πάντα όταν ταυτοποιείται ο Άλλος - Εχθρός, έτσι ώστε αυτοί οι άνθρωποι να μπορούν να αξιοποιηθούν, να βιαστούν, να εκκαθαριστούν, να εκκαθαριστούν και να καταστραφούν ολοκληρωτικά.

Όπως η ύπαρξη ενός ατόμου στον κόσμο ως Εβραίος δημιούργησε την «Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης» των Ναζί με την ίδια του την ύπαρξή και έτσι ώθησε την Τελική Λύση των Ναζί· το ίδιο συμβαίνει και με την ύπαρξη οποιουδήποτε άλλου με την ίδια τη πιθανότητα να είναι «Ο Άλλος — Εχθρός». Κάτω από το απειλητικό βλέμμα οποιασδήποτε κυρίαρχης εξουσίας, κάθε άτομο που χαρακτηρίζεται ως «Εχθρός» μπορεί να τεθεί εκτός νόμου μέσω της «Κατάστασης Έκτακτης Ανάγκης». Ο Άλλος είναι αυτός που μπορεί να μετατραπεί σε μη άνθρωπο — και όχι μόνο με την έννοια ότι βρίσκεται κάτω από το νόμο, αλλά και πάνω από αυτόν. Τόσο ο Κυρίαρχος όσο και το Υποκείμενο είναι πέρα από το νόμο με το μοναδικό αναγνωριστικό, ένα ον — εντός — του κόσμου που υποτάσσει τον ίδιο το νόμο· θέτοντας τη γυμνή, ακατέργαστη ζωή ως τον τελικό στόχο της εξουσίας που πάντα θα καταστρέψει κάθε νόμο.

Τόσο Το Υποκείμενο όσο και Ο Κυρίαρχος έχουν το άμεσο χαρακτηριστικό μιας πρωταρχικής ταυτότητας ως φίλου ή εχθρού στο πλαίσιο των συστημάτων νομικής εξουσίας που απαιτούν την ταυτοποίησή τους. Πρόκειται για ετικέτες που επικολλώνται στους ανθρώπους από το κράτος με βάση την όποια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» μπορεί να κηρυχθεί. Αυτό τους καθιστά, τόσο τον κυρίαρχο όσο και το υποκείμενο, πέρα από το να θεωρούνται άνθρωποι από το νόμο, λόγω της ίδιας της φύσης του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται και οι δύο στην τελευταία ώρα του κυρίαρχου δικαίου - έναν κίνδυνο και μια υπαρξιακή απειλή για το ίδιο το κράτος. Αυτός είναι ο τελικός αναπόφευκτος τόπος όλων των νομικών συστημάτων, όπου δεν υπάρχει πλέον νόμος, παρά μόνο αποφάσεις προς εκτέλεση. Το ίδιο το γεγονός της σήμανσης κάθε προσώπου μέσα σε ένα νομικό σύστημα που απαιτεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την ταυτοποίηση φίλου και εχθρού - ο Εβραίος με το αστέρι του Δαβίδ στο περιβραχιόνιο και η ναζιστική εξουσία με τη σβάστικα που σηματοδοτεί τη νομική εξουσία - απαιτεί την ανοιχτή σήμανση φίλων και εχθρών για τη διαδικασία της Επιλογής: εργασία ως φίλος ή θάνατος ως εχθρός.

Αυτές οι πρωταρχικές ταυτότητες που μας εγγράφονται από το εξωτερικό περιβάλλον, δείχνουν πως δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός αυτών των ταυτοτήτων σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οι ρόλοι, οι ταυτότητες και τα ονόματά μας έχουν ήδη επιλεγεί για εμάς· και μαρτυρούν για τις ζωές μας ενώπιον μιας φαινομενικά παντοδύναμης κυρίαρχης δύναμης που είναι αποφασισμένη να ελέγχει τα πάντα υπό το δόλιο σύνθημα ότι η κοινωνία πρέπει να υπερασπιστεί. Μέσω αυτής της λειτουργίας της ταυτότητας και του τρόπου με τον οποίο το κράτος αντιλαμβάνεται τους πάντες με όρους μιας παρανοϊκής και σχιζοφρενικής πλάνης ότι όλοι πρέπει να χαρακτηρίζονται φίλοι ή εχθροί για την ασφάλεια και την προστασία της «κοινοπολιτείας», είναι η ίδια η φύση του τρόπου με τον οποίο έχει δημιουργηθεί το ψηφιακό πανοπτικό. Ωστόσο, αυτό δείχνει επίσης ότι το μόνο που μας έχει απομείνει κοινό, από την κοινή μας περιουσία, είναι η ενοχή και η ντροπή ενός λαού που δεν έχει πλέον τίποτα κοινό· μόνο τη φτώχεια ενός αποτυχημένου πλούτου και νόμου, που δεν μας αφήνει τίποτα κοινό.

Αυτός ο τρόπος ταυτοποίησης που χρησιμοποιεί την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για να χαρακτηρίσει φίλους και εχθρούς είναι ο τρόπος με τον οποίο ο κυρίαρχος δημιουργεί την εξαίρεση, τόσο για τον ίδιο όσο και για τους υπηκόους του που βρίσκονται εκτός αυτής. Και οι δύο έχουν πρωταρχικές ταυτότητες που τους τοποθετούν πέρα από το νόμο σε έναν χώρο καθαρής κυριαρχικής απόφασης όπου η κατάσταση έκτακτης ανάγκης κυβερνά εντελώς χωρίς όρια. Οι ταυτότητές μας ως υπήκοοι ή ως αυταρχικές προεκτάσεις του κυρίαρχου, υπερισχύουν της σάρκας μας - είναι ο τρόπος με τον οποίο το ανθρώπινο σώμα έχει συγχωνευτεί πλήρως με το πολιτικό σώμα - οι διπλές ταυτότητες που ζούμε, ως βιολογικά όντα και ως πολιτικά αντικείμενα συγχωνεύονται σε μία, μέσω της πλήρους υποταγής των σωμάτων, του νου και της ζωής μας, στη διαχρονική εξουσία που ονομάζουμε νόμο. Είμαστε δεμένοι με την κενή, ηλίθια εργασία ενός ολιγοπωλιακού καπιταλισμού· η ηθική μας με διεφθαρμένες κυβερνήσεις και νεκρούς θεούς· και οι ιδιωτικές μας υποθέσεις με εταιρικές πανοπτικές μηχανές που επιδιώκουν να γνωρίζουν τα πάντα μόνο και μόνο για να μπορούμε να πουληθούμε πίσω στον εαυτό μας. Όλη αυτή η φρίκη διεξάγεται στο όνομα της ασφάλειας και της προστασίας κάτω από τη σημαία της διεφθαρμένης ειρήνης του κράτους από στάχτη και αίμα· ένας ψεύτικος θρόνος από θρυμματισμένα κόκαλα, τσακισμένα δόντια και ποτάμια αίματος για τον πρόσκαιρο και ακρωτηριασμένο θεό που αποκαλούν νόμο.

Η Διάσπαση του Πολιτικού Σώματος

Μέσα από τη συγχώνευση των βιολογικών μας σωμάτων με την πολιτική κοινότητα των «φίλων» μπορούμε να δούμε την πλήρη εξάλειψη της ικανότητας να δημιουργούμε μια ενεργή civitas(πόλη) ως πραγματική πολιτική δυνατότητα σήμερα. Ζώντας τη ζωή μας μόνο ως υπήκοοι κάτω από το νόμο (ο οποίος μπορεί κάλλιστα να μας έχει σκλάβους) και όχι ως πολίτεςπου μπορούν να ολοκληρώσουν, να συγκροτήσουν και να δημιουργήσουν το δικό τους νόμο και τις δικές τους συμφωνίες μεταξύ τους· όχι μόνο διαπιστώνουμε ότι είμαστε κάτω από το νόμο, αλλά ότι είμαστε επίσης O Άνθρωπος από τη Χώρα που δεν θα έχει ποτέ πρόσβαση στο νόμο.

Αυτή είναι η ίδια συγχώνευση που δημιουργεί μια ζώνη διαφοροποίησης όπου η zoe (ζωή)(ακατέργαστη βιολογική ζωή, η ζωή των ζώων) απαλλοτριώνεται πλήρως από το bios (βίος)(πολιτική ζωή, η ζωή των ανθρώπων)· όπου η polis (πόλις) εξαφανίζεται και ο άνθρωπος αποξενώνεται πλήρως τόσο από την πολιτική του υπόσταση όσο και από το βιολογικό του σώμα. Τώρα είναι έτοιμος ως κενή και άδεια μηχανή να υποταχθεί στην άπειρη εκμετάλλευση μιας άχρηστης και κούφιας ζωής ως ένα ολοκληρωτικό αντικείμενο για την ελεύθερη χρήση των κρατών που πιστεύουν ότι είναι θεοί πέρα από κάθε άνθρωπο και ηθική.

Ενώ αυτό επέτρεψε στην κατάσταση εξαίρεσης να γίνει μια ευρεία και σαρωτική νομική έννοια που περιλαμβάνει όλο το δίκαιο και τη ζωή, δημιούργησε επίσης το μονοπάτι προς την απελευθέρωση μέσω της ανάδειξης της απόλυτης κοινοτοπίας της τρέχουσας κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό-θεολογικής κατάστασης του κόσμου. Μέσω της πλήρους στέρησης κάθε μορφής δικαιωμάτων σε όλους τους πολίτες, μέσω του κράτους εξαίρεσης που εφαρμόζεται εν λευκώ, μπορούμε να δούμε την πραγματική φύση κάθε μορφής σύγχρονης κυρίαρχης εξουσίας που είναι η ΤΥΡΑΝΙΑ.

Η Έκτακτη Ανάγκη της Κρυπτογραφίας

«Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» στην οποία ζούμε είναι ο κανόνας. Πρέπει να καταλήξουμε σε μια αντίληψη της ιστορίας που να ανταποκρίνεται σε αυτό. Τότε θα γίνει σαφές ότι το καθήκον που έχουμε μπροστά μας είναι η εισαγωγή μιας πραγματικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης· και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα ενάντια στο φασισμό".

-Walter Benjamin, Περί της Έννοιας της Ιστορίας

Η ιστορία των υπολογιστών είναι η ιστορία της κρυπτοανάλυσης, η οποία με τη σειρά της είναι η ιστορία της τακτικής ανάπτυξης της επικοινωνίας υπό τις συνθήκες ενός ολοκληρωτικού πολέμου χωρίς περιορισμούς. Η ασύμμετρη κρυπτογραφία είναι το αποκορύφωμα της κατανόησης του φαινομένου «bellum omnium contra omnes» (Πόλεμος εναντίων όλων) και προσφέρει ένα είδος επιστήμης στο οποίο οι άνθρωποι μπορούν «να προστατεύσουν τον εαυτό τους, όταν κανένας άλλος δεν μπορεί να τους προστατεύσει», και το σημαντικότερο είναι πως παγιώνεται το ότι «σε καμία συνθήκη δεν πρέπει να παραιτηθούν». (Hobbes ¶ 21.21)

Η ιστορία όλων των μέχρι σήμερα υπαρχουσών κοινωνιών είναι η ιστορία του προσωπικού αγώνα για ζωή, ελευθερία και πλούτο ενάντια σε όλες τις κυβερνήσεις που μόνο τυραννικές μπορούν να χαρακτηριστούν. Το Bitcoin, και η κρυπτογραφία που συνεπάγεται, προσφέρει σε κάθε άνθρωπο ένα τελικό είδος προστασίας στο πεδίο του ολοκληρωτικού πολέμου χωρίς αγκυλώσεις, όπου ο όρος «bellum omnium contra omnes (πόλεμος όλων εναντίον όλων)» προσφέρει την πραγματική αποκρυπτογραφημένη σημασία του: ο καθένας από εμάς μπορεί να γίνει homo sacer² ανά πάσα στιγμή και για οποιονδήποτε λόγο. Η φύση ανοίγει το μεσσιανικό μονοπάτι μέσα από την πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης που είναι ο homo homini lupus (ένας άνθρωπος είναι λύκος για έναν άλλον) και την υπερβολικά αποκρουστική υπόσχεση για το τι θα έπρεπε να σημαίνει αυτό, για κάθε μεμονωμένο άνθρωπο σήμερα, και τι προσφέρει το Bitcoin ως απάντηση σε αυτό, σε κάθε βήμα.

Η κρυπτογραφία είναι το αποκορύφωμα μιας ιστορικής γνώσης που αναγνωρίζει την απόλυτη αξία και τον ολοκληρωτικό χαρακτήρα της ιδιωτικότητας, στο θέατρο του ολοκληρωτικού πολέμου όλων εναντίον όλων, καθώς και τον αντίστοιχο ρόλο που διαδραματίζει η ιδιωτικότητα σε ένα πεδίο ολοκληρωτικού πολέμου χωρίς περιχαρακώσεις. Σε όλα τα συστήματα διακυβέρνησης, η δυνατότητα μιας «κατάστασης έκτακτης ανάγκης [Ausnahmezustand]» που θα δημιουργεί πάντα έναν «δίκαιο πόλεμο [jus bellum justum]» εναντίον «άλλων [Homo Sacer]» ανθρώπων που μπορούν να σκοτωθούν αλλά όχι να θυσιαστούν, να τους εκμεταλλευτούν αλλά όχι να ληστέψουν, και να είναι υπόδουλοι αλλά όχι σκλάβοι· μπορεί πάντα να συμβεί, και ήδη συμβαίνει. Αυτό είναι μια πραγματική δυνατότητα κάτω από οποιοδήποτε σύστημα δικαίου, και είναι ένα αποτρόπαιο γεγονός των νομικών γενοκτονιών, των κοινωνικών εθνοκαθάρσεων και των πολιτικών απαλλοτριώσεων του 20ου αιώνα. Η Κρυπτογραφία είναι μια ιστορία που κατανοεί την άπειρη βία που όλες οι κυρίαρχες δυνάμεις έχουν το δικαίωμα για την «Τελική Λύση» με νομικά μέσα εναντίον του ανθρώπου, της φύσης και της ζωής όπως την ξέρουμε με κάθε κόστος - συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του κράτους δικαίου.

Μόλις κατανοήσουμε ότι τα πολιτικά μας προβλήματα είναι πρώταοικονομικά προβλήματα, η θέση μας στον αγώνα κατά του παγκόσμιου panoptic φασισμού θα βελτιωθεί σημαντικά και θα βρούμε τον μοναδικό δρόμο προς την έξοδό μας και την ελευθερία που προορίζεται μόνο για εμάς.

Η Τελική Απόφαση της Κρυπτογραφίας

"Ο κυρίαρχος είναι αυτός που αποφασίζει για την εξαίρεση".

- Carl Schmitt

Η κρυπτογραφία προστάζει μόνο ο κώδικας να είναι κυρίαρχος.

Δεν υπάρχει καμία εξαίρεση σε αυτό. Δεν υπάρχουν νόμοι που μπορούν να αλλάξουν αυτό το γεγονός, ούτε και μπορεί να το αλλάξει οποιαδήποτε ποσότητα βίας.

Λόγω αυτού του ρητού γεγονότος, ότι οι ψηφιακές εκφράσεις υπάρχουν αποκλειστικά στη σφαίρα των ιδεών, σε έναν μη φυσικό χώρο και μόνο μέσω της μαθηματικής έκφρασης, δεν μπορούν να υποταχθούν στις ίδιες φυσικές δυνάμεις που πρέπει πάντα να συνεπάγονται ο νόμος και η αυταρχική κυριαρχία. Η κρυπτογραφία δεν αφήνει κανένα περιθώριο για κανενός είδους εξαίρεση.

Η Κρυπτογραφία υπόκειται στους νόμους των μαθηματικών και μόνο - ΟΧΙ σε ανθρώπους, θεσμούς ή κυβερνήσεις. Αν δεν το πιστεύετε, τότε ελάτε να την σπάσετε!

Δεν υπάρχει κυρίαρχη εξαίρεση, ούτε μπορεί να υπάρξει. Η άγρια μεγαλοψυχία και το imperium (η εξουσία) με τα οποία η κρυπτογραφία κρατάει τα μαθηματικά ως το μοναδικό ιερό της, της επιτρέπει να αφιερώσει τη δόξα ενός μοναδικού Σπινοζικού Θεού (Spinozian God) [Deus sive Natura (Θεός ή Φύση)], για τον οποίο δεν υπάρχουν εξαιρέσεις στη μηχανή των μαθηματικών του, στους ενυπάρχοντες νόμους του σύμπαντος και στο πάθος Του για μια μορφή πλούτου που είναι πέρα από τη δύναμη οποιασδήποτε ομάδας ανθρώπων. Είναι ο ηχηρός κεραυνός μιας ιδέας της οποίας η ώρα έχει έρθει και η οποία δεν μπορεί να σταματήσει.

Αυτό που χρειαζόμαστε, ωστόσο, είναι μια πολιτική φιλοσοφία που δεν θα οικοδομείται γύρω από το πρόβλημα της κυριαρχίας, ούτε, επομένως, γύρω από τα προβλήματα του νόμου και της απαγόρευσης. Πρέπει να κόψουμε το κεφάλι του Βασιλιά: στην πολιτική θεωρία αυτό είναι που πρέπει να γίνει ακόμη.

-Foucault, Αλήθεια και Εξουσία

Η Κρυπτογραφία παρουσιάζει μια πολιτική θεωρία που αποκεφαλίζει το κεφάλι του ηγεμόνα με την ηχηρή διακήρυξη fiat justitia, et pereat mundus [Ας αποδοθεί δικαιοσύνη για να μη χαθεί ο κόσμος].

Η κρυπτογραφία το επιτυγχάνει αυτό όχι με το κλασικό στρατήγημα του νόμου, της απαγόρευσης και της κυριαρχίας που απαιτεί κάθε νόμος, αλλά με κάτι εντελώς νέο και πρωτόγνωρο. Η Κρυπτογραφία εμπλέκεται σε ένα ριζικά νέο σύστημα κοινοκτημοσύνης και ψηφιακού κοινωνικού συμβολαίου, χρησιμοποιώντας την κρυπτογραφία ως βασική τεχνική αυτής της νέας μορφής οργάνωσης. Μέσω αυτής της νέας μορφής πολιτικής ζωής, όπου όλοι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν τον πλούτο τους προστατευμένο από κάθε μορφή βίας μέσω της δύναμης της κρυπτογραφίας· ανοίγεται μια μεσσιανική δυνατότητα. Η κρίση του χρήματος γίνεται αποκαλυπτική, και υπαρξιακή απειλή για όλα τα έθνη - κράτη σήμερα. Είναι η τελική έκτακτη ανάγκη που δεν μπορεί να σταματήσει και μας ανοίγει στην τελευταία εποχή όπου ο άνθρωπος μπορεί να πάρει την τελική αξιοπρεπή θέση του ως κυβερνήτης του εαυτού του, από τον εαυτό του, για τον εαυτό του και μόνο.

Αυτό επιτρέπει κάτι που όλοι οι άνθρωποι, παντού, είτε το παραδέχονται είτε όχι, το γνωρίζουν κατά βάθος: ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, ότι η ριζική οικονομική, κοινωνική και πολιτική αλλαγή είναι μια πραγματική δυνατότητα. Θα μπορούσαμε να ζήσουμε όχι μόνο χωρίς πείνα, αλλά πιθανώς και χωρίς φόβο, και μάλιστα ελεύθερα. Και όμως, την ίδια στιγμή - και σε όλο τον κόσμο - ο κοινωνικός μηχανισμός είναι τόσο ανθεκτικός και σκληρός, ώστε αυτό που βρίσκεται μπροστά μας ως μέσο πιθανής εκπλήρωσης να παρουσιάζεται ως ριζικά αδύνατο.

Μαζί πρέπει να επιλέξουμε, να πάρουμε τη συλλογική απόφαση να δημιουργήσουμε την πραγματική και τελική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που θα είναι η τελευταία υπαρξιακή απειλή για το κράτος και το ψεύτικο χρήμα τους. Αρνούμενοι τα διεφθαρμένα χρήματά τους, τους κούφιους νόμους και τα ψεύτικα είδωλα, μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο και πάλι καινούργιο. Μαζί μπορούμε να επιλέξουμε να δημιουργήσουμε μια νέα μορφή κοινωνικής ζωής, κοινού πλούτου και νόμου μαζί, η οποία είναι έξω και πέρα από τη δύναμη οποιουδήποτε κράτους ή κυβέρνησης να καταστρέψει - μόνο για να υποταχθούν σε αυτήν.

Μπορούμε να επιλέξουμε να δημιουργήσουμε τα θεμέλια για μια εντελώς νέα μορφή πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής και την κοινοπολιτεία που θα είναι η νέα κοινωνική συμφωνία της εποχής μας. Μόνο με τη δύναμη της κρυπτογραφίας· μπορούμε να εγγυηθούμε την ιδιωτικότητα, την ελευθερία και την ελευθερία που υποσχέθηκαν μόνο σε εμάς· και που σκοπεύουμε να την κρατήσουμε. Κανένα φασιστικό διάταγμα, καμία κομμουνιστική εξουσιοδότηση, καμία κατάσταση έκτακτης ανάγκης από οποιοδήποτε πολιτικό λάβαρο δεν μπορεί να μας σταματήσει! Ο αγώνας είναι πραγματικός και δεν θα σταματήσουμε μέχρι να καταστραφεί το παραστατικό (fiat) χρήμα, και το κράτος και το χρήμα να διαχωριστούν πλήρως, όπως θα έπρεπε να είναι.

Μαζί μπορούμε να απενεργοποιήσουμε το παραστατικό χρήμα, τον κρατικό νόμο και να συντρίψουμε τον παράδεισο της νομικής βίας και του αυταρχισμού, προκειμένου να ολοκληρώσουμε μια νέα μορφή οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Μια ζωή που είναι πέρα από τη δύναμη οποιουδήποτε κράτους να καταστρέψει, οποιουδήποτε νόμου να εκδικάσει και οποιασδήποτε βίας να παραβιάσει. Το κράτος θα προσπαθήσει να την καταστρέψει, και με κάθε χτύπημα που θα καταφέρει, η κρυπτογραφία θα γίνεται όλο και πιο ισχυρή. Θα αποδεικνύει πιο ηχηρά την απαραβίαστη φύση της, χτύπημα με το χτύπημα, ενώ παράλληλα θα δείχνει πόσο διεφθαρμένοι, κακοί και σατανικοί είναι πραγματικά όσοι βρίσκονται σε θέσεις νομικής και κρατικής εξουσίας.

Ο κυρίαρχος είναι το σημείο διάκρισης μεταξύ βίας και νόμου, το κατώφλι στο οποίο η βία περνάει στο νόμο και ο νόμος περνάει στη βία.

- Giorgio Agamben, Homo Sacer

Μέσω μιας δυσλειτουργίας στο δίκτυο, που δημιουργεί την εικόνα της κυρίαρχης δύναμης μέσω της φυσικής της μορφής, βρίσκουμε επίσης την Αχίλλειο πτέρνα από την οποία ανοίγεται ένα άνοιγμα για να προκληθεί η πτώση του Λεβιάθαν. Ο Λεβιάθαν πρέπει πάντα να έχει ένα φυσικό στήριγμα απ' όπου μπορεί να επιδεικνύει τη δύναμή του, ένα σώμα στο οποίο να κάνει παράδειγμα την κυρίαρχη βία του.

Ωστόσο, η κυρίαρχη εξουσία δεν μπορεί να πραγματώσει τον νόμο αν δεν έχει έναν φυσικό χώρο για να ασκήσει βία μέσα σε αυτόν. Χρειάζεται πρώτα ένα φυσικό σώμα που να μπορεί να το αναγνωρίσει, ώστε να μπορεί να υποτάξει, να από-ανθρωποποιήσει και να αντικειμενοποιήσει, προκειμένου να επιδείξει τη νομική και φυσική της εξουσία. Αν η νομική εξουσία δεν μπορεί να βρει ένα φυσικό σώμα ή έναν φυσικό χώρο μέσα στον οποίο να μπορεί να εκτελέσει την τιμωρία της, κινδυνεύει να επιδείξει την ανικανότητα του νόμου χωρίς βία, τον κυρίαρχο χωρίς τον υπήκοό του, τον αυτοκράτορα χωρίς ρούχα.

Το μυστικό είναι ότι ο κυρίαρχος είναι εξίσου τυφλός με τους υπόλοιπους, αν δεν μπορεί να δει.

Τυφλώνοντας τον Κυρίαρχο

Το κράτος είναι μια υπερκατασκευή σε σχέση με μια ολόκληρη σειρά δικτύων εξουσίας, που επενδύουν στο σώμα, τη σεξουαλικότητα, την οικογένεια, τη συγγένεια, τη γνώση, την τεχνολογία και ούτω καθεξής. Είναι αλήθεια ότι αυτά τα δίκτυα βρίσκονται σε μια εξαρτημένη σχέση με ένα είδος «μετά-εξουσίας», η οποία δομείται ουσιαστικά γύρω από έναν ορισμένο αριθμό μεγάλων απαγορευτικών λειτουργιών· αλλά αυτή η μετά-εξουσία με τις απαγορεύσεις της μπορεί να εδραιωθεί και να διασφαλίσει τα ερείσματά της μόνο όταν είναι ριζωμένη σε μια ολόκληρη σειρά πολλαπλών και αόριστων σχέσεων εξουσίας που παρέχουν την απαραίτητη βάση για τις μεγάλες αρνητικές μορφές εξουσίας.

-Foucault, Αλήθεια και Εξουσία

Για να μπορέσει η νομική εξουσία να εδραιωθεί, η πρώτη εμπλοκή της εξουσίας πρέπει να είναι αυτή της ταυτοποίησης. Μέσω της ταυτοποίησης, μπορεί να βρεθεί η φυσική μορφή και να προβληθεί η εξουσία στο υποκείμενο με οποιαδήποτε από τις σχεδόν άπειρες τεχνικές που μπορεί να χρησιμοποιήσει το panopticon για να προβάλει το βλέμμα του και την εξουσία του στο υποκείμενο. Μόλις ταυτοποιηθεί, μπορεί να αρχίσει η διαδικασία επιλογής. Το υποκείμενο μπορεί στη συνέχεια να χαρακτηριστεί ως «φίλος» για ένταξη στα στρατόπεδα ή ως «εχθρός» για απομόνωση, καταστροφή και εκκαθάριση. Ωστόσο, μέσω του ψηφιακού, το οποίο μπορεί να εκφραστεί μόνο και ρητά σε μη φυσικό μέσο, υπάρχει μια περιοχή στην οποία το υποκείμενο μπορεί να διαφύγει σε μια εντελώς ανώνυμη ύπαρξη που το ίδιο δημιουργεί. Κάνοντας την τελική στροφή μακριά από την πανοπτική μηχανή και δίνοντας τον εαυτό του εξ ολοκλήρου, ως ανώνυμος πολίτης του ψηφιακού σύμπαντος, ο άνθρωπος βρίσκει και πάλι τα ιδανικά από τα οποία μπορεί να δημιουργήσει και πάλι τη νέα τάξη των αιώνων.

Μέσω της χρήσης της κρυπτογραφίας για τη δημιουργία ενός νέου και δίκαιου οικονομικού παιχνιδιού με πλούτο κοινό για όλους, το bitcoin ανακάλυψε εκ νέου την κυρίαρχη δύναμη που είναι κρυμμένη στο κέντρο, του τι πραγματικά είναι μια κοινοπολιτεία: Η κοινοκτημοσύνη του πλούτου για όλους, χωρίς κανείς να μπορεί να ελέγχει ή να αλλάζει το σύστημα προς όφελος κάποιων και εις βάρος κάποιων άλλων. Με άλλα λόγια, είναι η ίδια η κοινοκτημοσύνη του δικαίου. Η ικανότητα και η απαίτηση το δίκαιο να παραμείνει εντελώς ουδέτερο και να έχει πλήρη πρόσβαση σε όλους, ανεξάρτητα από τη θέση γέννησης, το θρήσκευμα της πίστης ή την πολιτική τους ταυτότητα σύμφωνα με το κράτος.

Με αυτή τη ριζοσπαστική νέα δύναμη της ειρήνης, ο άνθρωπος βρίσκεται και πάλι στην αρχή κάθε πολιτικής αντίληψης. Ωστόσο, αυτή τη φορά ο άνθρωπος αναδύεται από το δάσος της τεχνολογίας, οπλισμένος με το τελικό όπλο της κρυπτογραφίας και τη μάσκα της ανωνυμίας η οποίας κρύβει το πρόσωπο της μεσσιανικής δυνατότητας που εμπεριέχει. Ο άνθρωπος έχει ανανεώσει την ευκαιρία να απελευθερωθεί από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της σύγχρονης εποχής· αλλά αυτή τη φορά για πάντα, μόνιμα και για πάντα.

Συνδέοντας τα πολιτικά μας πεπρωμένα με την επιστήμη των κρυπτογραφικών πρωτοκόλλων και ολοκληρώνοντάς τη με τη μηχανή απευθείας, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια νέα μορφή κοινοπολιτείας, νόμου και εξουσίας. Είναι η κοινοπολιτεία της κρυπτογραφίας που θα ανοίξει την επόμενη και τελευταία εποχή για όλη την ανθρωπότητα και τους απογόνους, καθώς και το πώς μοιάζει η υπόσχεση ενός χρήματος απαλλαγμένου από τα κατάλοιπα του κρατισμού, του χρέους και του παραστατικού χρήματος. Μέσω της προσωπικής επιλογής να καταστεί κάποιος ολοκληρωτικά αντικειμενικός μέσω του κώδικα (via code) και να παραδοθεί εξ ολοκλήρου σε αυτόν για την προστασία που προσφέρει όταν κανένας άλλος κυρίαρχος δεν μπορεί· η κοινοπολιτεία της κρυπτογραφίας ανοίγει και πάλι την πόλη (polis) στον άνθρωπο.

Παραδίδοντας τους εαυτούς μας στη δύναμη της κρυπτογραφίας έναντι της δύναμης οποιουδήποτε κράτους, καθώς και στη μεγαλοπρέπεια και το imperium τα οποία η κρυπτογραφία πάντα θα διατηρεί (hodl)· βρίσκουμε τη δύναμη να δημιουργήσουμε και πάλι μια πραγματική μορφή Του Πολιτικού. Εδώ, βρήκαμε τη δύναμη να ανοίξουμε την τελική ώρα κατά την οποία η κρατική νομική εξουσία μπορεί να απενεργοποιηθεί και όλοι οι άνθρωποι μπορούν να απελευθερωθούν από αυτήν για πάντα. Η ειρήνη σε αυτή τη γη δεν είναι τόσο ριζοσπαστικό ιδανικό, αν όλοι μας έχουμε τη δύναμη/γνώση της κρυπτογραφίας στα χέρια μας, και πώς να χρησιμοποιήσουμε μια τέτοια δύναμη για να προστατεύσουμε τις ζωές μας, τον πλούτο μας, την τιμή μας, την ελευθερία μας και την ιδιωτική μας ζωή.

Μέσω της αποδοχής της κρυπτογραφίας ως πολιτικής αιτίας και κυρίαρχης δύναμης, ο κάθε άνθρωπος μπορεί να απελευθερώσει τον πλούτο, την ιδιωτική ζωή και την ελευθερία του από το κράτος και την σκλαβιά του παραστατικού χρήματος για άλλη μια φορά. Με την αληθινή φύση αυτού που ανακάλυψε εκ νέου, ο κοινός πλούτος του δικαίου, magnus ab integro seclorum nascitur ordo (η μεγάλη σειρά των αιώνων αρχίζει εκ νέου).

Είναι το πολιτικό και το θεολογικό πεπρωμένο όλης της ανθρωπότητας την ύστατη ώρα, η τελική έκτακτη ανάγκη, όλα τα νομικά συστήματα θα ναυαγήσουν στον ύφαλο της ηθικής, τον οποίο καμία απόφαση δεν μπορεί να αποφύγει. Κάθε πλοίο σχεδιασμένο με το ίδιο μοιραίο ελάττωμα της ανθρωπότητας στο πηδάλιο· είναι καταδικασμένο να ακολουθεί την ακόρεστη παρόρμηση του καπετάνιου να ακολουθήσει το κάλεσμα της Σειρήνας. Το πλοίο δεν μπορεί να σωθεί και η λογική του καπετάνιου δεν μπορεί να αποκατασταθεί· υπάρχει μόνο η εγκατάλειψη τώρα. Η υπόσχεση που μπορεί να προσφέρει η σωσίβια λέμβος, αν πρόκειται να εγκαταλείψουμε αυτή την τρέλα. Ο καθένας μας είναι ελεύθερος να εγκαταλείψει τη θέση του στο πλοίο του νόμου τώρα, ελεύθερος να σαλπάρει πίσω στη χώρα από την οποία ήρθε. Δεν θα περιμένουμε πλέον μπροστά στο νόμο, αλλά θα τον εγκαταλείψουμε την ύστατη ώρα για να απελευθερωθούμε οριστικά από αυτόν. Μόνο τότε θα δούμε τη ζωή που μπορούμε να ζήσουμε ιδιωτικά, και το άνοιγμα μιας νέας πολιτείας (polis) που μόνο εμείς μπορούμε να δημιουργήσουμε.

"Μια μέρα η ανθρωπότητα θα παίξει με το δίκαιο όπως τα παιδιά παίζουν με τα αχρησιμοποίητα αντικείμενα, όχι για να τα επαναφέρουν στην κανονική τους χρήση, αλλά για να τα απελευθερώσουν οριστικά από αυτήν".

- Giorgio Agamben

Erik

Ο Erik είναι κρύπτο-αναρχικός, εικονοκλάστης και στοχαστής που εργάζεται στο οικοσύστημα του bitcoin από το 2012. Οι κύριες ανησυχίες του είναι οι διασταυρώσεις της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής θεωρίας, όπως αυτές σχετίζονται με το bitcoin ειδικά και την κρυπτογράφηση γενικά.

Nina_Hodl: Μεταφράζει κείμενα που αφορούν την τεχνολογία, την λειτουργία, την φιλοσοφία και την κρυπτογραφία του Bitcoin και πως αυτά μπορούν ν’ αλλάξουν τα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά μας – σημερινά – δεδομένα.

ΣτΜ:

¹ panopticon : στην αστρονομία είναι ένας συνδυασμός μικροσκοπίου και τηλεσκοπίου. Εδώ χρησιμοποιείται ως ο τύπος κτιρίου-φυλακής που επιτρέπει συνεχή επίβλεψη όλων των κρατουμένων.

² Homo Sacer: Homo sacer (Λατινική γραφή για: «ο ιερός άνθρωπος» ή «ο καταραμένος άνθρωπος») είναι μια μορφή του Ρωμαϊκού δικαίου: ένα άτομο που έχει αποβληθεί και μπορεί να σκοτωθεί από οποιονδήποτε, αλλά δεν μπορεί να θυσιαστεί σε μια θρησκευτική τελετουργία.

Follow @EuropeanBTC21