Τρία Πράγματα που Έμαθα Μέσα από το Bitcoin

Η κουνελότρυπα του Bitcoin είναι απύθμενη, και αλλάζει τις απόψεις κάποιου για πολλά πράγματα...

Συγγραφέας: Robert Breedlove | Πρώτη Δημοσίευση: 19/04/23 | Μετάφραση και Επιμέλεια: Nina.hodl |Robert Breedlove

Εισαγωγή

Κατά τη διάρκεια των χρόνων που έσκαψα σε αυτό το λαγούμι, συνειδητοποίησα ότι αφού κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το Bitcoin, όλοι τελικά θα αλλάξουν από το Bitcoin. Για μένα, το Bitcoin συνεχίζει να είναι μια φαινομενικά ανεξάντλητη πηγή μάθησης: έχει (άμεσα ή έμμεσα) μεταμορφώσει τις διατροφικές μου συνήθειες, το έντονο ενδιαφέρον μου για τα πνευματικά και τις προσωπικές μου αξίες. Εδώ, θα μοιραστώ μερικά πράγματα που έμαθα όσο είμαι στο Bitcoin.

Υπάρχουν Μόνο Δύο Τρόποι Για Την Απόκτηση Πλούτου

Με σκοπό να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, τα άτομα οργανώνονται σε ομάδες για να γίνουν πιο παραγωγικά. Μέσω της συνεργασίας, οι άνθρωποι μπορούν να αυξήσουν το παραγωγικό τους αποτέλεσμα (αγαθά) ανά μονάδα εισροών (εργασία). Η αύξηση της παραγωγικότητας με αυτόν τον τρόπο ισοδυναμεί με το να γίνει κανείς πιο πλούσιος και πιο επιτυχημένος. Παλαιά γνωμικά όπως το «δύο μυαλά είναι καλύτερα από ένα» και το «τα πολλά χέρια κάνουν την δουλειά ελαφριά» μιλούν για αυτόν τον βασικό οικονομικό σκοπό της ανθρώπινης συνεργασίας. Πράγματι, αν αναλύουμε τη λέξη συνεργασία, βλέπουμε συν και εργασία που σημαίνει «εργάζομαι μαζί». Όπως είπε ο Μάρκος Αυρήλιος, τα ανθρώπινα όντα είναι φτιαγμένα για συνεργασία:

«Γεννηθήκαμε για να συνεργαζόμαστε όπως τα πόδια, τα χέρια και τα μάτια, όπως οι δύο σειρές δοντιών, η πάνω και η κάτω. Το να εμποδίζει ο ένας τον άλλον είναι αφύσικο.» - Μάρκος Αυρήλιος

Η συνεργασία είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να δημιουργήσουν πλούτο. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, η συνεργασία είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να απελευθερώσουν χρόνο. Όσο πιο εντατικά οι άνθρωποι συντονίζουν τις ενέργειές τους, τόσο περισσότερο απελευθερώνεται ο χρόνος τους από τις αγγαρείες της βασικής διαβίωσης. Οι οικονομολόγοι ονομάζουν αυτή τη δυναμική που δημιουργεί πλούτο κοινωνικό καταμερισμό εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο, ο συντονισμός της ανθρώπινης δράσης μας επιτρέπει να απελευθερωθούμε από την οικονομική στενότητα.

Εστιάζοντας στην αύξηση της παραγωγικότητας, οι άνθρωποι μπορούν να επιτυγχάνουν όλο και μεγαλύτερα αποτελέσματα με τα ίδια επίπεδα προσπάθειας. Αυτή η κάπως απλή φυσική πραγματικότητα της αύξησης της παραγωγικότητας στο πλαίσιο ενός κοινωνικού καταμερισμού εργασίας είναι ο λόγος που εξ αρχής οι άνθρωποι αυτό-οργανώνονται σε ομάδες. Αν δεν ήταν αλήθεια ότι οι άνθρωποι που δρουν συντονισμένα παράγουν περισσότερα από τους ανθρώπους που δρουν μεμονωμένα, τότε είναι πιθανό όλοι μας να ακολουθούσαμε πιο μοναχικό τρόπο ζωής.

Δεδομένου ότι τα ανθρώπινα όντα είναι σε θέση να επιτύχουν μεγαλύτερα αποτελέσματα συντονίζοντας τις ενέργειές τους, ισχυρίζομαι ότι ολόκληρος ο σκοπός της ανθρώπινης αυτό-οργάνωσης είναι η απόκτηση πλούτου. Ο πλούτος ισοδυναμεί με τον ελεύθερο χρόνο - τον «οικονομικό καρπό» που καλλιεργείται μέσω της συνεργασίας. Με αυτόν τον τρόπο, όλες οι ανθρώπινες οργανώσεις είναι επιχειρήσεις, υπό την έννοια ότι περιλαμβάνουν ανταλλαγή και πρέπει να παράγουν πλούτο για να συνεχίσουν να υπάρχουν. Αυτό περιλαμβάνει ομάδες ή οργανισμούς που μπορεί να μην θεωρούνται παραδοσιακά επιχειρήσεις, όπως το νοικοκυριό, η εκκλησία ή η κυβέρνησή σας. Αν δεν υπάρχει καθαρή δημιουργία πλούτου που να κερδίζουν τα άτομα μέσω των οργανωτικών τους προσπαθειών, τότε η επιχείρηση σίγουρα θα αποτύχει.

Αν όλες οι ανθρώπινες οργανώσεις είναι επιχειρήσεις και ο σκοπός των επιχειρήσεων είναι η παραγωγή πλούτου, τότε όλες οι ανθρώπινες οργανώσεις είναι ουσιαστικά στρατηγικές απόκτησης πλούτου. Αυτό το πλαίσιο είναι χρήσιμο για την αξιολόγηση της ηθικής κατάστασης των επιχειρήσεων. Σε αυτό το σύμπαν, υπάρχουν μόνο δύο πιθανοί τρόποι απόκτησης πλούτου: ο ένας είναι η Παραγωγή (ή η Δημιουργία) και ο άλλος η Λήψη (ή η Αρπαγή) (θα χρησιμοποιώ με κεφαλαία την «Παραγωγή/Δημιουργία» και την «Λήψη/Αρπαγή» σε όλη την παρούσα εργασία ως ειδική αναφορά σε αυτούς τους τρόπους απόκτησης πλούτου). Η Παραγωγή και η Λήψη είναι, αμοιβαία αποκλειστικές στρατηγικές απόκτησης πλούτου: ένα άτομο μπορεί να πραγματώσει μόνο τη μία ή την άλλη σε κάθε δεδομένη ενέργεια. Η Δημιουργία είναι ο τρόπος του εργάτη ή του επιχειρηματία που ασχολείται με την παραγωγή και την ανταλλαγή: αυτό που ο μεγάλος κοινωνιολόγος Franz Oppenheimer ανέφερε ως «τα οικονομικά μέσα» για την απόκτηση πλούτου. Η Αρπαγή είναι ο δρόμος του κλέφτη ή του πολιτικού, ένας απλούστερος αλλά σαδιστικός δρόμος που αφαιρεί από την παραγωγικότητα, αφού περιλαμβάνει την σπατάλη του χρόνου κατά την πράξη της κλοπής των πραγμάτων των άλλων ανθρώπων, με τη βία ή την απειλή της. Σε αντίθεση με τις παραγωγικές δραστηριότητες που περιλαμβάνει η Δημιουργία, η Αρπαγή είναι η μονομερής κλοπή ή κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων κάποιου άλλου. Με άλλα λόγια, η Λήψη είναι η αρπαγή του πλούτου, ο οποίος είναι προϊόν του ανθρώπινου χρόνου. Δεδομένου ότι το να χτίσεις κάτι είναι συνήθως πιο δύσκολο από το να αρπάξεις το ίδιο πράγμα, η Αρπαγή είναι συχνά μια βιώσιμη στρατηγική απόκτησης πλούτου. Ωστόσο, δεδομένου ότι η Αρπαγή είναι μη παραγωγική, είναι εγγενώς καταστροφική για τη συνολική δημιουργία πλούτου. Ο Oppenheimer αναφέρθηκε στη Αρπαγή ως «το πολιτικό μέσο» απόκτησης πλούτου. Όπως γράφει ο Rothbard στην Ανατομία του Κράτους:

«Θα πρέπει να είναι σαφές ότι η ειρηνική χρήση της λογικής και της ενέργειας στην παραγωγή είναι ο «φυσικός» δρόμος για τον άνθρωπο: το μέσο για την επιβίωση και την ευημερία του σε αυτή τη γη. Θα πρέπει να είναι εξίσου σαφές ότι το εξαναγκαστικό, εκμεταλλευτικό μέσο είναι αντίθετο με το φυσικό νόμο· είναι παρασιτικό, γιατί αντί να προσθέτει στην παραγωγή, της αφαιρεί. Τα «πολιτικά μέσα» απομυζούν την παραγωγή προς ένα παρασιτικό και καταστροφικό άτομο ή ομάδα· και αυτή η απομύζηση όχι μόνο μειώνει τον αριθμό των παραγωγών, αλλά μειώνει και το κίνητρο του παραγωγού να παράγει πέρα από την δική του διαβίωση. Μακροπρόθεσμα, ο ληστής καταστρέφει τη δική του διαβίωση μειώνοντας ή εξαλείφοντας την πηγή του δικού του αποθέματος».

Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό της επιχειρηματικής δραστηριότητας που ασχολείται με την Δημιουργία σε σχέση με αυτό που ασχολείται με την Αρπαγή, τόσο περισσότερο θα ευδοκιμήσει ο ανθρώπινος πολιτισμός. Οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με την Παραγωγή αυξάνουν τη συνολική δημιουργία πλούτου αυξάνοντας την ανθρώπινη παραγωγικότητα. Οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με τη Αρπαγή μειώνουν τη συνολική δημιουργία πλούτου μειώνοντας την ανθρώπινη παραγωγικότητα. Η Παραγωγή είναι ο τρόπος της επιχειρηματικότητας: είναι ένα παιχνίδι με θετικό άθροισμα, που σημαίνει ότι είναι δυνατές οι καταστάσεις αμοιβαίου κέρδους. Με άλλα λόγια, η Δημιουργία είναι αυτό που διευρύνει την παροιμιώδη «οικονομική πίτα». Η Αρπαγή είναι το αντίθετο: είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, που σημαίνει ότι το κέρδος ενός ατόμου είναι αναγκαστικά η απώλεια ενός άλλου ατόμου. Το κόψιμο της «οικονομικής πίτας» σε περισσότερα κομμάτια και το μοίρασμά τους με διαφορετικό τρόπο δεν σημαίνει ότι υπάρχει περισσότερη «πίτα» για όλους.

Η Δημιουργία και η Αρπαγή είναι οι μόνες διαθέσιμες στρατηγικές απόκτησης πλούτου: δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Το μεγάλο ερώτημα λοιπόν είναι: πώς μπορούν οι άνθρωποι να δημιουργήσουν συνθήκες στις οποίες η Παραγωγή θα είναι πιο διαδεδομένη από η Λήψη; Εν ολίγοις, πώς μπορούμε να μεγιστοποιήσουμε την αναλογία Δημιουργίας προς Αρπαγή, που είναι ένας άλλος τρόπος να ρωτήσουμε, πώς μεγιστοποιούμε την παραγωγικότητα και έτσι βελτιστοποιούμε τις οικονομικές συνθήκες που είναι απαραίτητες για την ανθρώπινη ευημερία; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει να κατανοήσουμε τη φύση της ατομικής ιδιοκτησίας, η οποία, όπως θα δούμε, μπορεί να περιγραφεί ως μία από τις σημαντικότερες σχέσεις που μπορούν να έχουν τα άτομα με τη φύση. Αυτό με φέρνει σε ένα άλλο σημαντικό πράγμα που έμαθα καθώς ταξίδευα στην κουνελότρυπα του Bitcoin...

Η Ατομική Ιδιοκτησία είναι η Ατομική Κυριότητα του Πλούτου

Το αυτοκίνητό σας δεν είναι ιδιοκτησία. Η ακίνητη περιουσία δεν είναι ιδιοκτησία. Τίποτα από όσα σας ανήκουν δεν είναι ιδιοκτησία. Η ιδιοκτησία δεν είναι κανένα περιουσιακό στοιχείο. Αντίθετα, ιδιοκτησία είναι η αποκλειστική σχέση ενός ατόμου και ενός περιουσιακού στοιχείου. Το πρόσωπο που έχει οριστεί με την εξουσία να ελέγχει πλήρως ένα περιουσιακό στοιχείο και να αποκλείει άλλους από τη χρήση του, είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης του. Η ιδιοκτησία, λοιπόν, σωστά κατανοητή, είναι η δέσμευση μεταξύ των νόμιμων ιδιοκτητών και των περιουσιακών τους στοιχείων. Με αυτή την ακριβέστερη έννοια, και χρησιμοποιώντας πιο σύγχρονη ορολογία, η ατομική ιδιοκτησία μπορεί να ονομάζεται πιο εύστοχα ατομική κυριότητα.

Το πιο βασικό είναι ότι ο κάθε ένας από εμάς έχει από τη φύση τη δύναμη να ελέγχει πλήρως το σώμα του και να αποκλείει τους άλλους από τη χρήση του. Ως εκ τούτου, η φυσική δέσμευση κάθε ατόμου με το σώμα του είναι η πιο θεμελιώδης μορφή ατομικής κυριότητας. Με απλά λόγια, αν έχετε σώμα, τότε έχετε ατομική ιδιοκτησία. Εσείς, ως ο μοναδικός ιδιοκτήτης του σώματός σας, απολαμβάνετε τα αποκλειστικά δικαιώματα να χρησιμοποιείτε οποιοδήποτε από τα «χαρακτηριστικά» του κατά παραγγελία. Ωστόσο, ως ιδιοκτήτης του, αν υποθέσουμε ότι επιθυμείτε να συνεχίσετε να απολαμβάνετε τα πολλά «χαρακτηριστικά» του σώματός σας, είστε επίσης υπεύθυνοι για τη συντήρησή του και τη διόρθωση όλων των «ελαττωμάτων» του. Με αυτήν την έννοια, τα «δικαιώματα ιδιοκτησίας» μπορούν εξίσου να ονομαστούν και «ευθύνες ιδιοκτησίας». Ό,τι ισχύει για τη σχέση του ατόμου με το σώμα του, ισχύει και για την σχέση του με τα περιουσιακά στοιχεία που αποκτά δίκαια στον κόσμο. Αν δουλέψατε για να τα φτιάξετε ή αν ανταλλάξατε τα αγαθά που δημιουργήσατε με την εργασία σας, για τα αγαθά που κάποιος άλλος απέκτησε δίκαια, τότε δίκαια, αυτά τα αγαθά σας ανήκουν . Για τους λόγους αυτούς, τα δικαιώματα και οι ευθύνες είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος στο πλαίσιο του κοινωνικού θεσμού της ατομικής κυριότητας.

Χρησιμοποιώντας ο καθένας από εμάς τα «χαρακτηριστικά» του σώματός του και φροντίζοντας τα «ελαττώματά» του, μπορούμε να επεκτείνουμε την ατομική μας αυτό-κυριαρχία στον υλικό κόσμο μέσω της εργασίας. Συνδυάζοντας την εργασία μας με τα διάφορα υλικά που εμφανίζονται φυσικά στον κόσμο, μπορούμε να δημιουργήσουμε νέα και χρήσιμα αγαθά. Τα περιουσιακά στοιχεία που δημιουργούνται μέσω της παραγωγικής εργασίας καθιστούν τον κόσμο μας ένα ακόμη πιο «πλούσιο σε χαρακτηριστικά» περιβάλλον. Η καθολική ατομική κυριότητα όχι μόνο μεγιστοποιεί το ρυθμό δημιουργίας περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο, αλλά επίσης, αυξάνει τη φέρουσα ικανότητα του πολιτισμού, όσον αφορά τη υποστήριξη μεγαλύτερου ανθρώπινου πληθυσμού. Ωστόσο, όπως συμβαίνει και με το ίδιο σας το σώμα, για να συνεχίσετε να απολαμβάνετε τα «χαρακτηριστικά» των περιουσιακών στοιχείων που δημιουργήθηκαν με αυτόν τον τρόπο, η ευθύνη για τη διόρθωση των «ελαττωμάτων» τους ανήκει εξ ολοκλήρου στον ιδιοκτήτη κάθε περιουσιακού στοιχείου. Εάν οι ιδιοκτήτες επιθυμούν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία -συμπεριλαμβανομένων των δικών τους σωμάτων και άλλων αγαθών- πρέπει να τηρούν τις ευθύνες τους για τη συντήρηση και την προστασία τους. Με αυτόν τον τρόπο, η καθολική ατομική κυριότητα  είναι η ιδανική συνθήκη για τη βελτιστοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανθρώπινης ευθύνης και, συνεπώς, της ανθρώπινης ευημερίας - τόσο ατομικά όσο και συλλογικά.

Επιπλέον, όπως επισημαίνει ο Rothbard στην Ηθική της Ελευθερίας, δεν υπάρχει ηθικά εναλλακτική λύση στην καθολική ατομική κυριότητα, η οποία συνεπάγεται την καθολική αυτοκυριαρχία, καθώς όλες οι άλλες μορφές ατομικής ιδιοκτησίας εκφυλίζονται στο σχίσμα μιας άρχουσας και μιας κυριαρχούμενης τάξης:

«Διότι είναι φυσικά αδύνατο για τον καθένα να παρακολουθεί συνεχώς όλους τους άλλους και έτσι να ασκεί το ίδιο μερίδιο μερικής ιδιοκτησίας επί κάθε άλλου ανθρώπου. Στην πράξη, λοιπόν, αυτή η έννοια της καθολικής και ισότιμης ιδιοκτησίας των άλλων είναι Ουτοπική και αδύνατη, και η εποπτεία και επομένως η ιδιοκτησία των άλλων γίνεται αναγκαστικά μια εξειδικευμένη δραστηριότητα μιας άρχουσας τάξης. Ως εκ τούτου, καμία κοινωνία που δεν έχει πλήρη αυτοκυριαρχία για όλους δεν μπορεί να απολαμβάνει μια καθολική ηθική. Γι' αυτόν και μόνο τον λόγο, η 100% αυτοκυριαρχία για κάθε άνθρωπο είναι η μόνη βιώσιμη πολιτική ηθική για την ανθρωπότητα... Μπορούμε να φανταστούμε έναν κόσμο στον οποίο κανένας άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια χωρίς την προηγούμενη έγκριση όλων των άλλων μελών της κοινωνίας; Προφανώς κανένας άνθρωπος δεν θα ήταν σε θέση να κάνει τίποτα, και η ανθρώπινη φυλή θα χάνονταν γρήγορα. Αλλά αν ένας κόσμος με μηδενική ή σχεδόν μηδενική αυτοκυριαρχία σημαίνει θάνατο για το ανθρώπινο γένος, τότε κάθε βήμα προς αυτή την κατεύθυνση αντιβαίνει επίσης στο νόμο του τι είναι καλύτερο για τον άνθρωπο και τη ζωή του στη γη».

Έτσι, βλέποντας ότι η ατομική κυριότητα μεγιστοποιεί τη συνολική δημιουργία πλούτου και είναι η μόνη ηθική επιλογή για την κατασκευή οποιουδήποτε κοινωνικοοικονομικού συστήματος, τώρα, το μεγάλο ερώτημα γίνεται: πώς μπορούν οι άνθρωποι να καταστήσουν καθολική την ηθική της ατομικής κυριότητας σε όλες τις αλληλεπιδράσεις τους; Η κάπως παράξενη απάντηση είναι ότι πρέπει να πείσετε τα άτομα να ενεργούν σαν να ισχύει αυτή η ηθική για να είναι έτσι. Αυτό με φέρνει στο επόμενο πράγμα που έμαθα όντας στο Bitcoin...

Η Ατομική Κυριότητα είναι μια Δραματική Πράξη

Αναμειγνύοντας την εργασία κάποιου με τους φυσικούς πόρους, μπορεί να δημιουργήσει ένα δίχτυ αλιείας, να χτίσει μια επιχείρηση ή να ασχοληθεί με οποιονδήποτε αριθμό άλλων δραστηριοτήτων που αυξάνουν την παραγωγικότητα. Αυτοί οι «καρποί της εργασίας» δεσμεύονται από εμάς ως ιδιοκτησία μας. Βέβαια, μια αδιάσπαστη δέσμευση μεταξύ ατόμων και περιουσιακών στοιχείων είναι δυνατή μόνο στο βαθμό που είναι θεσμοθετημένη. Παρόμοια με άλλα κοινωνικά κατασκευάσματα, όπως το χρήμα ή το ημερολόγιο, η ατομική κυριότητα υπάρχει ακριβώς στο βαθμό που όλοι μας ενεργούμε σαν να υπάρχει. Για παράδειγμα, για να μπορέσουμε να συντονίσουμε επιτυχώς μια συνάντηση στις 4 μ.μ. CT τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2023, πρέπει ο καθένας μας να ενεργεί σαν να είναι πραγματικό το αυθαίρετα καθορισμένο ημερολογιακό σύστημα. Η ατομική κυριότητα είναι μια δραματική πράξη. Με άλλα λόγια, πρέπει να συμμορφωθούμε με τη συναίνεση της κοινωνικής κατασκευής που είναι γνωστή ως Γρηγοριανό ημερολογιακό σύστημα. Υπό αυτή την έννοια, η ατομική ιδιοκτησία μοιάζει περισσότερο με μια σιωπηρή κοινωνική συμφωνία παρά με έναν εγγενή νόμο της φύσης. Σε αντίθεση με τους νόμους της φυσικής, οι οποίοι ισχύουν ανεξάρτητα από την ανθρώπινη δράση ή γνώμη, η ατομική κυριότητα πρέπει να θεσπίζεται συνεχώς για να παραμείνει σε ισχύ. Με άλλα λόγια, η ατομική κυριότητα είναι μια κανονιστική δομή: μια τελετουργική ενεργοποίηση του τι είναι δίκαιο ή τι «πρέπει να είναι» μέσω μιας γενικής συναίνεσης σχετικά με τα επαναλαμβανόμενα πρότυπα δράσης, τις προσδοκίες εθιμοτυπίας και το κοινωνικό παιχνίδι ρόλων. Για να είναι η ατομική κυριότητα μια αποτελεσματική κανονιστική δομή, τα άτομα πρέπει να τη δραματοποιήσουν για να υπάρξει.

Αν το δούμε με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο, η ατομική κυριότητα είναι κάτι που οι άνθρωποι δημιουργούν με τη μέθοδο LARP. Σωστά, το LARP'ing (ή Live Action Role Playing - Παιχνίδι Ρόλων Ζωντανής Δράσης) είναι αυτό που κάνετε όταν ανοίγετε έναν τραπεζικό λογαριασμό, όταν αγοράζετε μήλα στο μανάβικο ή όταν συμμετέχετε σε οποιαδήποτε συναινετική ανταλλαγή τίτλων ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Στη φυσική πραγματικότητα, κανείς δεν έχει στην πραγματικότητα αποκλειστικό δικαίωμα σε οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο (με εξαίρεση τη σωματική αυτονομία, η οποία δεν μπορεί να εκποιηθεί από κανένα άτομο, ούτε καν συναινετικά). Μόνο στον φανταστικό χώρο του αμοιβαίου παιχνιδιού μπορεί να γίνει πραγματικότητα η σχέση της ατομικής κυριότητας μέσω μιας συνεχιζόμενης δραματικής αναπαράστασης.

Κάπως παράδοξα, όταν όλοι «παίζουν» με τους κανόνες της ατομικής κυριότητας, αυτή η πράξη του «παιχνιδιού» γίνεται ο μόνος «λειτουργικός» τρόπος μεγιστοποίησης της συνολικής δημιουργίας πλούτου. Καθιερώνοντας τον σεβασμό στις ατομικές σχέσεις ιδιοκτησίας, το προσποιητό παιχνίδι της ατομικής κυριότητας προωθεί ίσως το πιο ρεαλιστικό οικονομικό αποτέλεσμα που μπορεί να φανταστεί κανείς: την απαράμιλλη επέκταση των ανθρώπινων πληθυσμών, των ειδών των καινοτομιών και των ποσοστών δημιουργίας πλούτου. Με αυτόν τον τρόπο, η ατομική ιδιοκτησία είναι το σοβαρό παιχνίδι προσποίησης που αποτελεί βασικό πυλώνα του ίδιου του πολιτισμού. Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι απλοί: ο καθένας κατέχει ό,τι Παράγει και δεν κατέχει ό,τι Παίρνει. Με άλλα λόγια, ο πολιτισμός με την καθαρή έννοια, είναι η ιδανική δραματοποίηση της αρχής της δικαιοσύνης: ένα βασίλειο στο οποίο ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει από οικονομική άποψη. Όπως έθεσε επιγραμματικά ο Mises:

«Αν η ιστορία μπορεί να μας διδάξει κάτι, αυτό είναι ότι η ατομική ιδιοκτησία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον πολιτισμό.»

Φυσικά, υπάρχει πάντα ένα κίνητρο για να ξεφύγει κανείς από το Παιχνίδι Ρόλων Ζωντανής Δράσης της ατομικής κυριότητας και να απλώς ν’ αρπάξει τα περιουσιακά στοιχεία κάποιου άλλου με τη βία. Όπως συζητήθηκε παραπάνω, αυτή η πράξη της Αρπαγής είναι συχνά ο δρόμος της μικρότερης αντίστασης, αφού τις περισσότερες φορές είναι πιο δύσκολο να χτίσεις παρά να κλέψεις. Για παράδειγμα, στις περισσότερες περιπτώσεις χρειάζεται πολύ λιγότερη προσπάθεια για να κατασχέσεις ένα σπίτι παρά για να χτίσεις ένα σπίτι. Με την «αποστασία από το παιχνίδι» της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, ο αποστάτης επιλέγει να αγνοήσει τους κανόνες του πολιτισμού καταφεύγοντας στην απολίτιστη πράξη του εξαναγκασμού - ισοδύναμη με τη στρατηγική της Αρπαγής για την απόκτηση πλούτου που συζητήθηκε προηγουμένως. Ως κοινός δρόμος της μικρότερης αντίστασης, είναι συχνά οικονομικά κερδοφόρο για τους Αποστάτες να παραμερίσουν τυχόν ενδοιασμούς που μπορεί να έχουν και απλώς να κλέψουν τα περιουσιακά στοιχεία που θέλουν από τους Δημιουργούς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Δημιουργοί χρειάζονται οικονομικά αποδοτικά μέσα για την υπεράσπιση της ιδιωτικής τους περιουσίας από τους Λήπτες.

Σε τελική ανάλυση, η ιδιοκτησία βασίζεται στην ικανότητα του ιδιοκτήτη να διατηρεί και να προστατεύει τα περιουσιακά του στοιχεία. Δεδομένου του παντοτινού κινδύνου να επιλέξει κάποιος να αποστατήσει από το αμοιβαίο παιχνίδι του σεβασμού της ατομικής κυριότητας, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε με καθαρά οικονομική έννοια, είναι να επικεντρωθούμε στη διάρθρωση συστημάτων κινήτρων στα οποία η Αρπαγή να είναι όσο το δυνατόν πιο ασύμφορη οικονομικά. Για το σκοπό αυτό, το κράτος δικαίου είναι χρήσιμο ως αντικίνητρο για τη Αρπαγή, αλλά είναι καλύτερο να γίνεται φθηνότερη η προστασία της ιδιοκτησίας, καθώς μειώνει τις μη παραγωγικές δαπάνες για τη νομική προστασία και την επιβολή. Καθώς μειώνεται το κόστος διατήρησης της ατομικής κυριότητας, μειώνεται και ο υπολογισμός της αναμενόμενης αξίας (ένα υποκατάστατο της οικονομικής κερδοφορίας) της επίθεσης κατά της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Σε συνδυασμό με τις ποινές που επιβάλλονται για την παραβίαση του νόμου, η επίθεση κατά της ιδιωτικής ιδιοκτησίας μπορεί να καταστεί οικονομικά ασύμφορη. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να επιδίδονται σε κάθε ενέργεια που είναι οικονομικά επικερδής, η δημιουργία κοινωνικοοικονομικών συστημάτων στα οποία ο εξαναγκασμός είναι λιγότερο επικερδής, είναι ένας σίγουρος τρόπος για να αμβλυνθεί η πράξη της Αρπαγής ως στρατηγικής απόκτησης πλούτου στον κόσμο. Με άλλα λόγια, στο βαθμό που η Αρπαγή καθίσταται οικονομικά ασύμφορη, οι άνθρωποι που επιδιώκουν το κέρδος πείθονται να ασχοληθούν με τη Δημιουργία, αντί για τη Αρπαγή, ως την προτιμώμενη στρατηγική απόκτησης πλούτου.

Όταν διατηρείται με ένα κατάλληλο μοντέλο φύλαξης, η ατομική κυριότητα του Bitcoin είναι, η πιο δαπανηρή σχέση που μπορεί να σπάσει, στην ιστορία της ανθρώπινης ιδιοκτησίας. Καθώς όλο και περισσότεροι ιδιώτες κρατούν τις αποταμιεύσεις τους σε Bitcoin (κατάλληλα ασφαλισμένα), τα επιχειρηματικά μοντέλα που χρησιμοποιούν τη Αρπαγή ως στρατηγική απόκτησης πλούτου (όπως ο κρατισμός) γίνονται λιγότερο κερδοφόρα και, ως εκ τούτου, λιγότερο διαδεδομένα. Με άλλα λόγια, η επιλογή της διακράτησης του ρευστού πλούτου σε Bitcoin είναι μια ψήφος κατά της επικράτησης της Αρπαγής. Με αυτόν τον τρόπο, η αποταμίευση σε Bitcoin περιθωριοποιεί την επιχείρηση του κρατισμού και όλες τις πολλές αρνητικές εξωτερικότητες, όπως ο εξαναγκασμός, ο καταναγκασμός και ο πόλεμος. Η φαινομενικά απλή αλλαγή της δημιουργίας συνθηκών κάτω από τις οποίες η Αρπαγή είναι πιο ακριβή πυροδοτεί έναν καταρράκτη κοινωνικοοικονομικών αναδιαμορφώσεων που πολλοί Bitcoiners πιστεύουν ότι θα κορυφωθεί με την κατάρρευση του Κράτους ως κυρίαρχου θεσμού της νεωτερικότητας. Όπως ο προφητικός κρυπτοαναρχικός Timothy May συνόψισε, με αυτή την πιθανή ακολουθία γεγονότων, στην υπογραφή του ηλεκτρονικού του ταχυδρομείου από το μακρινό 1988:

Κρύπτο-αναρχία: κρυπτογράφηση, ψηφιακά χρήματα, ανώνυμα δίκτια, ψηφιακή ψευδωνυμία, μηδενική γνώση, φήμες, αγορές πληροφοριών, μαύρες αγορές, κατάρρευση των κυβερνήσεων.

Το Bitcoin με έχει διδάξει πολλά, και φαίνεται ότι έχω ακόμη πολλά να μάθω από αυτή τη νέα ριζοσπαστική καινοτομία. Το Bitcoin είναι μια μοναδική τεχνολογία από πολλές απόψεις: είναι ο μοναδικός αποκεντρωμένος οργανισμός στον κόσμο, η μόνη απαραβίαστη μορφή ατομικής κυριότητας και το μοναδικό αδιάφθορο νομισματικό δίκτυο. Το Bitcoin φέρνει το τοπίο των οικονομικών κινήτρων προς την κατεύθυνση της μεγιστοποίησης της αναλογίας Δημιουργία προς Αρπαγή (Making-to-Taking) στις επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο, για το υπόλοιπο του χρόνου. Το επιτυγχάνει αυτό καθιστώντας την υπεράσπιση της ατομικής κυριότητας πολύ πιο αποδοτική από άποψη κόστους. Το καθαρό αποτέλεσμα της επιτυχημένης νομισματοποίησης του Bitcoin υπόσχεται να είναι μια μαζική αλλαγή στους τρόπους με τους οποίους τα ανθρώπινα όντα ενεργούν μεταξύ τους. Στο επίπεδο της ανάπτυξης του ατομικού χαρακτήρα, ο καθένας από εμάς επηρεάζεται έντονα από τις δομές κινήτρων στις οποίες ζούμε, και το Bitcoin δίνει οικονομικά κίνητρα για την επιβολή της ελευθερίας και της δικαιοσύνης για όλους, από όλους. Για τους λόγους αυτούς, το Bitcoin αλλάζει ριζικά τον κόσμο όντας αμετάβλητο, και είμαι εξαιρετικά ευγνώμων που είμαι μαθητής αυτού του συναρπαστικού νέου κοινωνικοοικονομικού παραδείγματος.

Αν βρηκατε αξία σε αυτό που διαβάσατε ρίξτε μερικά sats στο καπέλο μου! (value4value) μέσω Bitcoin Lightning: enoughporch99@walletofsatoshi.com

Αυτή η μετάφραση έχει εκδοθεί υπό την άδεια CC BY-SA 4.0.