Το Bitcoin είναι Ελπίδα

Συγγραφέας: Robert Breedlove | Αρχική ημερομηνία: 28/11/2020 | Μετάφραση: Nina.hodl | Breelove22 Blog

Η ελπίδα μας οδηγεί μπροστά και οι αξίες μας χαράζουν το δρόμο. Το χρήμα προορίζεται να είναι ένα ασφαλές λιμάνι για την οικονομική αξία - και όχι μια συνεχής αιτία άγχους, ανησυχίας και παγίδευσης, όπως συμβαίνει στον κόσμο σήμερα. Ένα θεμελιωδώς ανέντιμο χρήμα, το fiat χρήμα (παραστατικό χρήμα) καταστρέφει τις σχέσεις μας με την εγγενή εντροπία της φύσης και των συνανθρώπων μας. Για να αναζωογονήσουμε την ελπίδα για πιο αρμονική ανθρώπινη δράση στον κόσμο, πρέπει να εστιάσουμε στους ανεκτίμητους στόχους του έντιμου χρήματος, της επιχειρηματικότητας και του πολιτισμού.

Ελπίδα είναι ο Άνεμος

Ελπίδα είναι ο άνεμος που μας σπρώχνει μπροστά: μια προσέγγιση δράσης αντί απελπισίας. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας περνάει ταξιδεύοντας από «αυτό που είναι» σε αυτό που πιστεύουμε ότι «θα πρέπει να είναι», ο καθένας από εμάς χαράσσοντας το δρόμο του με αυτό που αντιλαμβανόμαστε πως είναι πολύτιμο. Η ιδανική κατάσταση προς την οποία (ελπίζουμε) πως κινούμαστε όλο και πιο κοντά, είναι η συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων μας - ένας φαινομενικά πάντα απομακρυνόμενος ορίζοντας, ανεξάρτητα από το πόσο πλούσιοι, γυμνασμένοι ή αρεστοί γινόμαστε. Η αληθινή πρόοδος είναι δυνατή μόνο με την ανάληψη δράσεων που καθοδηγούνται από σαφείς αποτιμήσεις. Η δράση μοιάζει με ένα δρεπάνι που κόβει, το οποίο διαχωρίζει το σιτάρι (το πολύτιμο) από την ήρα (το άχρηστο). Μερικές φορές, μπορεί να χάνουμε την ελπίδα, αλλά μπορούμε πάντα να την εξαργυρώσουμε μέσω της δράσης.

Το αιώνιο χάσμα μεταξύ του «εδώ και τώρα» και του «καλύτερου αύριο» καλύπτεται από έναν απέραντο ωκεανό χωροχρόνου. Όλοι οι στόχοι των πράξεων μας μπορούν να στοχεύουν μόνο σε άλλους τόπους και άλλους χρόνους. Καθώς πλέουμε στις φουρτουνιασμένες χωροχρονικές θάλασσες προς τους επιθυμητούς προορισμούς μας, αναπόφευκτα συναντάμε απρόβλεπτους παράγοντες άγχους, αναποδιές και προκλήσεις. Ο πόνος - η αδιαμφισβήτητη βάση της ύπαρξης - γίνεται οξύς όταν οι συνέπειες των πράξεων μας αποκλίνουν από τους στόχους μας. Η Hamartia (Αμαρτία) - αυτή η τάση να «χάνουμε το στόχο», που είναι τόσο θεμελιώδης στην αμαρτωλή ανθρώπινη φύση μας – μας διαποτίζει, ακριβώς επειδή το σύμπαν μας είναι ένα σύμπαν εντροπίας.

Η εντροπία είναι η αβεβαιότητα, η τυχαιότητα και η αταξία· η οποία ξεχειλίζει φυσικά από την πραγματικότητα και καταστρέφει τα έργα του ανθρώπου με την πάροδο του χρόνου (ρωτήστε οποιονδήποτε ιδιοκτήτη σπιτιού). Οχυρώνοντας τους εαυτούς μας από το πανταχού παρόν χάος της φύσης, μέσα σε χειροποίητα συστήματα κοινωνικοοικονομικής τάξης, διακρινόμαστε ως άνθρωποι χτίζοντας πολιτισμούς. Ωστόσο, η ανθρώπινη άνθηση μπορεί να υπάρξει μόνο στην κόψη του ξυραφιού της τάξης και του χάους. Οι συναντήσεις με την εντροπία είναι ο μόνος τρόπος για να γίνουμε ισχυρότεροι, ταχύτεροι και εξυπνότεροι - πράγματι, μια τέτοια προσαρμογή στις πολλές δοκιμασίες της ζωής είναι η μόνη μας ελπίδα να γίνουμε καλύτεροι. Η (Hormesis) Όρμηση εξασφαλίζει ότι η ζωή βελτιώνει την περιβαλλοντική της καταλληλότητα μέσω της αποτυχίας, εξ ου και το παλιό ρητό «ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό». Τα διδάγματα που αντλούμε από τις αντιπαραθέσεις μας με το χάος ενσωματώνονται δομικά στον ανθρωπογενή νόμο και την τάξη. Με τους όρους του Nassim Nicholas Taleb: η ατομική ευθραυστότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την μη-ευθραυστότητα του συνόλου. Οι αντιξοότητες μας προάγουν. Χωρίς τα άγρια νερά της ζωής, οι πραγματικές μας ικανότητες δεν θα μπορούσαν ποτέ να αναδυθούν, ούτε οι πολιτισμοί μας να ευδοκιμήσουν. Όπως λέει και η αρχαία αφρικανική παροιμία:

«Οι ομαλές θάλασσες δεν κάνουν επιδέξιους ναυτικούς».

Στη σύγχρονη εποχή, ο κυρίαρχος θεσμός στον κόσμο είναι η κεντρική τράπεζα· ο (φαινομενικός) σκοπός της είναι να «εξομαλύνει τις θάλασσες» των αγορών επιβάλλοντας σταθερότητα τιμών και χαμηλή ανεργία. Αυτός ο παραπλανητικός σκοπός επιφέρει μια εξαχρείωση στους συμμετέχοντες στην αγορά, στερώντας τους από τους κρίσιμους στρεσογόνους παράγοντες που είναι απαραίτητοι για τη μάθηση και την ανάπτυξη ικανοτήτων. Η αποκοπή των επιχειρηματιών από τις ζωτικής σημασίας ροές πληροφοριών που δημιουργούνται από τις καλά μετρημένες εκθέσεις στην εντροπία προκαλεί στρέβλωση των τιμών, διακοπή της καινοτομίας και καταστολή της επιδεξιότητας. Η ανύψωση της ανθρώπινης κατάστασης επιτυγχάνεται με ανακαλύψεις στη μηχανική, όχι στην πολιτική τέχνη. Οι πολιτικές μηχανορραφίες μπορούν μόνο να μοιράσουν τα λάφυρα που παράγει η εφευρετικότητά μας. Καινοτομία είναι η απελευθέρωση της ανθρώπινης δημιουργικότητας, οι καρποί της επιχειρηματικότητας και η αποκατάσταση της ελπίδας όταν τα προηγουμένως ευεργετικά συστήματα τάξης μάς απογοητεύουν. Ο πειραματισμός στο σκοτεινό εργαστήριο του αγνώστου είναι ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουμε φωτισμό. Η φύση είναι τρομακτική και ασταθής, αλλά είναι επίσης η ανεξερεύνητη περιοχή όπου κυνηγάμε για να εμπλουτίσουμε τον θησαυρό της γνώσης της ανθρωπότητας.

Κυνηγοί Θησαυρού

Η καλή ζωή είναι μια σειρά από αποστολές για την ανάπτυξη δεξιοτήτων. Πριν από κάθε επιβίβαση πρέπει πρώτα να ορίσουμε τον προορισμό μας: ένας ακριβής προσδιορισμός του πού θέλουμε να πάμε. Ο καθορισμός του προορισμού είναι μια εγγενώς υποκειμενική και καθοδηγούμενη από τις αξίες απόφαση. Εφοδιασμένοι με τις κατευθυντήριες γραμμές κινήτρων που είναι κωδικοποιημένες στα συστήματα αξιών μας, θέτουμε τον στόχο μας και σαλπάρουμε. Η ελπίδα ότι η ευφυΐα, οι δεξιότητες ­και τα όργανά μας θα αποδειχθούν αληθινά στο ταξίδι μας, μας δίνει ώθηση. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διφορούμενες κατευθύνσεις δράσης, επιλέγουμε το μονοπάτι που θεωρούμε ότι είναι πιο προοδευτικό προς τις αξίες μας. Ως ουράνιοι χάρτες της ανθρώπινης δράσης, οι αξίες μας είναι ηθικά σχήματα συμπεριφοράς που έχουν σκοπό να μας βοηθήσουν να οδηγηθούμε μέσα από τις αμείλικτες ασάφειες, τις πολυπλοκότητες και τους συμβιβασμούς στις περιπλεύσεις μας στις θυελλώδεις θάλασσες του χωροχρόνου. Συνταγματική σε αυτή τη χαρτογραφία της δράσης είναι η απάντηση σε ένα από τα αρχαιότερα μυστήρια της ζωής:

«Γιατί η κότα διέσχισε το δρόμο; Επειδή η κότα αποφάσισε ότι το να βρίσκεται στην άλλη πλευρά ήταν πιο πολύτιμο».

Η χαρτογράφηση των αξιών μας είναι μια απεικόνιση της επίγνωσης, μια εκπαίδευση της ηθικής πυξίδας και ένα τριμάρισμα των πανιών προς τα αποτελέσματα που τελικά επιθυμούμε. Με την καθιέρωση μιας ακλόνητης ιεραρχίας προσωπικών αξιών αποδεχόμαστε τις θυσίες που απαιτούνται για την κίνηση προς τα εμπρός. Όλα τα άτομα και οι θεσμοί είναι πεπερασμένα. Καμία οντότητα δεν μπορεί να επιτύχει όλους τους στόχους. Η ζωή είναι μια σειρά αποφάσεων στις οποίες αντιμετωπίζουμε συμβιβασμούς και κόστος ευκαιρίας. Τόσο ως άτομα όσο και ως θεσμοί, επιλέγουμε μια μοναδική πορεία δράσης με τον αναγκαίο αποκλεισμό όλων των άλλων: ένας κανόνας της πραγματικότητας που δεν επιδέχεται εξαιρέσεις, ακόμη και για τις (υποτιθέμενα παντοδύναμες) κεντρικές τράπεζες του κόσμου. Η δράση είναι η θυσία της ζωής στις ανώτερες αξίες μας, με την ελπίδα ότι οι στόχοι μας θα παραμείνουν αληθινοί. Όλες οι απόπειρες να αλλοιωθεί αυτός ο υπολογισμός της θυσίας που είναι απαραίτητος για την πρόοδο, μόνο αποτυχημένες μπορούν να είναι.

Αμέσως μετά την έναρξη κάθε ταξιδιού προς έναν πολύτιμο στόχο, παρατηρούμε τη σύμπτωση μεταξύ των προθέσεών μας και των συνεπειών που δημιουργούνται από τις ενέργειές μας. Η βελτίωση της καταλληλότητας της δράσης και των προσδοκιών είναι η ύψιστη ελπίδα της ανθρωπότητας·  καθώς έρχεται η σύγκλιση, ο άνθρωπος αποκτά μεγαλύτερη ελευθερία να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, με άλλες μορφές λιγότερο κατάλληλες, μέσα σε μια ευρύτερη σφαίρα δυνατοτήτων: μια αρχή που εκφράζεται με την προσαρμογή, την καινοτομία και την εξέλιξη. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος περιφέρεται προς το «Πολικό Αστέρα» των αξιών του, μέσω μιας επαναληπτικής διαδικασίας δοκιμής, σφάλματος και επανάληψης· βρίσκοντας το σωστό μονοπάτι του μέσω του πειραματισμού και της επιμονής. Μέσω αυτής της εγγενώς μη γραμμικής και ασταθούς διαδικασίας, ο άνθρωπος μετατρέπει την εντροπία σε ανάπτυξη. Παραδόξως, η ανθρωπότητα μπορεί να πετύχει την πρόοδό της μόνο μέσω της προθυμίας της να αποτύχει. Ο δρόμος του πολεμιστή (και του επιχειρηματία) είναι η αποφασιστική αποδοχή του θανάτου - η προθυμία να αντιμετωπίσει κανείς με θάρρος το χάος της φύσης με στόχο τη μετατροπή του σε καλή και χρήσιμη τάξη. Πιθανότατα σε αυτό το παράδοξο της προόδου είναι η αρχαία σοφία του πολεμιστή - σοφού Musashi, σε μία από τις εννέα αρχές του για τη στρατηγική της ζωής:

Εκπαιδεύοντας το μυαλό, το πνεύμα και τον χαρακτήρα τους ενάντια στην εντροπία της φύσης, οι επιχειρηματίες παραδίδουν σε όλους εμάς, τους σκληρά κερδισμένους θησαυρούς της πολυμάθειας που αποκόμισαν στις εξερευνήσεις τους. Οι επιχειρηματίες αναζητούν τη γνώση με προσωπικό διακύβευμα και περιπλανώμενοι στα ανεξερεύνητα εδάφη της φύσης σε αναζήτηση καλύτερων, φθηνότερων και ταχύτερων τρόπων ικανοποίησης των αναγκών της κοινωνίας. Το να υπομένεις τον πόνο της αποτυχίας, να προσαρμόζεσαι στο άγνωστο και να ζεις για να περιγράφεις (και να πουλάς) την ιστορία είναι ο τρόπος του επιχειρηματία. Αυτοί οι τροφοσυλλέκτες πληροφοριών κατανοούν τα εγγενή αντισταθμιστικά οφέλη του κυνηγιού και τα διαχειρίζονται έξυπνα για να επιτύχουν ανάπτυξη. Αντίθετη με την επιχειρηματική ηθική είναι η κεντρική τράπεζα, η οποία «κυνηγάει δύο λαγούς» της ανάπτυξης και της σταθερότητας, με, μακροπρόθεσμα, επιβλαβή αποτελέσματα. Η ανάπτυξη είναι καθαρά μια διαδικασία της αγοράς, και δεν μπορεί να προκληθεί με διάταγμα (προσπαθήστε απλώς να φωνάξετε στον κήπο σας να «αναπτυχθεί γρηγορότερα»). Προσπαθώντας να παρακάμψουν τη δαρβινική πραγματικότητα, οι κεντρικές τράπεζες καταπνίγουν την επιχειρηματική προσαρμοστικότητα· τη σημαντικότερη πτυχή της επιβίωσης για κάθε είδος.

Καθώς περιηγούμαστε στον κόσμο, η προσαρμογή των αξιακών μας χαρτών στην πρόοδο που παρατηρούμε εξαρτάται από συνθήκες που είναι τόσο εντός όσο και εκτός του ελέγχου μας. Για παράδειγμα, εάν ένας επιχειρηματίας που ηγείται μιας υπέρ-αναπτυσσόμενης τεχνολογικής εταιρείας έχει σκοπό να διαταράξει έναν παγιωμένο κλάδο, μπορεί να ελέγξει τη δική του κατανομή χρόνου και κεφαλαίου με στόχο να δημιουργήσει μια λύση λογισμικού που (ελπίζει ότι) οι συμμετέχοντες στην αγορά θα προτιμήσουν. Αλλά κανένας επιχειρηματίας δεν μπορεί να ελέγξει τις ευρύτερες δυνάμεις της αγοράς, όπως τις προτιμήσεις των πελατών, τους κανονισμούς του κλάδου ή τις ενέργειες των ανταγωνιστών. Πράγματι, πρέπει να προσπαθήσει γενναία ακόμη και για να «ελέγξει» τα γεγονότα εντός του δικού του οργανισμού. Είναι σαφές ότι μπορούμε να ασκήσουμε κάποιο βαθμό επιρροής στα πράγματα που βρίσκονται εκτός του ελέγχου μας, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό από ό,τι μπορούμε να επηρεάσουμε τον δικό μας χρόνο, την προσοχή και το κεφάλαιό μας. Πραγματικά, το μόνο που (ελπίζουμε να) μπορούμε ποτέ να διατηρήσουμε είναι ο έλεγχος των σκέψεων, των στάσεων και των πράξεών μας, καθώς ζούμε και μαθαίνουμε.

Η γνώση είναι θησαυρός, και οι επιχειρηματίες - που καθοδηγούνται από την ελπίδα - οι επίμονοι κυνηγοί της.

Ο Δρόμος της Ελπίδας

Η ελπίδα - το απόλυτο κίνητρο - ωθεί τον καθένα από εμάς προς τα εμπρός και δείχνει πότε παρεκκλίνουμε από το βέλτιστο μονοπάτι προς τον προορισμό μας που έχει χαρτογραφηθεί με βάση τις αξίες μας. Κάθε δράση είναι προσανατολισμένη προς το μέλλον και, ως εκ τούτου, κερδοσκοπική από τη φύση της, απαιτώντας πίστη σε ένα αντιληπτικό μοντέλο ενός άγνωστου μέλλοντος. Όταν αναλαμβάνουμε δράση και τα αποτελέσματα εξελίσσονται με τρόπο που να συνάδει με τις προθέσεις μας, τότε βιώνουμε θετικά συναισθήματα και παρακινούμαστε να προχωρήσουμε περαιτέρω μπροστά, με την ελπίδα να βιώσουμε περισσότερα καλά συναισθήματα. Με αυτόν τον τρόπο, η επίτευξη στόχων ενισχύει τα πρότυπα δράσης μας. Αντίθετα, όταν οι ενέργειές μας προκαλούν συνέπειες απομακρυσμένες από τους στόχους μας, βιώνουμε αρνητικά συναισθήματα και παρακινούμαστε να αλλάξουμε πορεία με την ελπίδα να αποφύγουμε περισσότερα άσχημα συναισθήματα. Η αποτυχία μας δίνει την ευκαιρία να επανεξετάσουμε την πορεία μας μέσα από τη βιωμένη εμπειρία και τα συστήματα αξιών μας που χαρτογραφούν τη ζωή μας. Στην ανθρώπινη δράση: η ευχαρίστηση είναι ο κήρυκάς μας και ο πόνος ο δάσκαλός μας. Ή, για να παραθέσω τους αστρικούς στίχους των Muse:

«Οι ελπίδες και οι προσδοκίες μας. Μαύρες τρύπες και αποκαλύψεις».               «Our hopes and expectations. Black holes and revelations.»

Οι αξίες καθορίζουν όχι μόνο πού εστιάζουμε την προσοχή μας, αλλά και πώς φιλτράρουμε τις αντιλήψεις μας. Οι στόχοι, εξ ορισμού, είναι οι πολύτιμοι σκοποί των παιχνιδιών που παίζουμε. Στο Πείραμα Επιλεκτικής Προσοχής (Selective Attention Experiment), οι επιστήμονες απέδειξαν ότι η εστιασμένη προσοχή μπορεί να αποσπάσει την προσοχή μας από τις περισσότερες άλλες πτυχές της ύπαρξης, όταν ασχολούμαστε με δράση προσανατολισμένη σε στόχους. Αυτό σημαίνει ότι οι αξίες μας, όχι μόνο μας λένε πού να κοιτάξουμε, αλλά και καθορίζουν εν μέρει τι βλέπουμε. Σε κάθε δεδομένη κατάσταση, αν αισθάνεστε απελπισμένοι ή χαμένοι, μπορεί να είστε θύμα κακών περιστάσεων, ή μπορεί απλώς να είστε τυφλοί ως προς την πορεία προς τα εμπρός λόγω απαξίωσης των στόχων, αφού η στοχοθεσία καθορίζει εν μέρει τις αντιλήψεις σας. Η προσοχή κατευθύνεται και διαθλάται μέσω του κύκλου των αξιών μας, μιας διυποκειμενικής πραγματικότητας την οποία επικοινωνούμε με το σημαντικότερο εργαλείο της ανθρωπότητας - το χρήμα.

Το χρήμα είναι ένα εργαλείο έκφρασης αξιών: χρησιμοποιείται για να εκφράσει τις αγοραίες ανταλλακτικές αξίες (τιμές) και είναι ένα μέσο με το οποίο επικοινωνούμε τις διαπροσωπικές αξίες. Όταν αποφασίζετε ότι ένα αγαθό ή μια υπηρεσία είναι αρκετά πολύτιμο σε σχέση με την τρέχουσα τιμή του, το αγοράζετε και η αγορά ανταποκρίνεται με την παραγωγή περισσότερων από αυτό που αγοράζετε ή με την αύξηση της τιμής του (ή και με τα δύο). Μέσω της αγοράς, οι διαπροσωπικές αξίες και τα πρότυπα δράσης των παραγωγών από τους οποίους αγοράζετε ενεργοποιούνται, αφού οι ενέργειές σας συμβάλλουν στην επίτευξη του στόχου τους για τη δημιουργία εσόδων. Η πώληση, φυσικά, προκαλεί το αντίθετο: μείωση των τιμών, λιγότερη παραγωγή ή γενική αποβλάκωση των αξιών και των προτύπων δράσης των παραγωγών (ή και τα τρία). Με αυτόν τον τρόπο, το εμπόριο αναδιαμορφώνει τη σημασία των στοιχείων στον κόσμο γύρω μας.

Πραγματικότητα: Ένα Βασίλειο Συνάφειας

Τα περισσότερα μέλη του Δυτικού Πολιτισμού αντιλαμβάνονται τον κόσμο από μια υλιστική οπτική γωνία, ωστόσο η πραγματικότητα της ανθρώπινης εμπειρίας είναι ίσως καλύτερα κατανοητή ως ένα πεδίο συνάφειας. Αν και το περιβάλλον μας αποτελείται από ύλη, το αντιλαμβανόμαστε ως αυτό που έχει σημασία στις ακολουθίες των στοχευμένων ενεργειών μας. Όταν πατάμε το γκάζι σε ένα αυτοκίνητο και αυτό κινείται προς τα εμπρός, η γνώση των εσωτερικών λειτουργιών του είναι άσχετη με τον στόχο της μεταφοράς μας. Όταν όμως το όχημα έχει μια μηχανική βλάβη, οι εσωτερικές του λειτουργίες καθίστανται αρκετά σχετικές, αφού τώρα μας εμποδίζουν στην επίτευξη του στόχου, της κίνησής μας προς τα εμπρός. Ο στόχος της καινοτομίας και του πολιτισμού, λοιπόν, είναι να καταστήσει τις λειτουργίες που είναι κρίσιμες για την ικανοποίηση των επιθυμιών λιγότερο σχετικές με την ενεργή επίγνωσή μας, απελευθερώνοντας έτσι την περιορισμένη μας προσοχή για να επικεντρωθούμε σε όλο και πιο πολύτιμους στόχους. Όπως ο Alfred North Whitehead ανέπτυξε ποιητικά αυτή την πορεία προς τον πολιτισμό:

«Είναι μια βαθύτατα λανθασμένη κοινοτοπία που επαναλαμβάνεται από όλα τα εγχειρίδια και από επιφανείς ανθρώπους όταν βγάζουν λόγους, ότι πρέπει να καλλιεργούμε τη συνήθεια να σκεφτόμαστε αυτό που κάνουμε. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Ο πολιτισμός προοδεύει επεκτείνοντας τον αριθμό των σημαντικών πράξεων που μπορούμε να εκτελούμε χωρίς να τις σκεφτόμαστε».

Ο πολιτισμός, για να είναι βιώσιμος, πρέπει να είναι στο μέγιστο δυνατό βαθμό ελεύθερος από καταναγκασμό. Ο έλεγχος του πρωταρχικού οικονομικού πλαισίου αναφοράς - το χρήμα - σημαίνει ότι οι κεντρικές τράπεζες μπορούν να αναδιαμορφώνουν καταναγκαστικά τη σημασία των αντικειμένων για τους παίκτες στο κοινωνικοοικονομικό τοπίο. Ως μέσο, μέσω του οποίου η ανθρωπότητα μεταφέρει αξία, το χρήμα είναι ένα εργαλείο παρακίνησης και αντίληψης προτελευταίο σε σχέση με τις δικές μας πέντε αισθήσεις. Όταν κάποιος ακουμπάει το ποτό του σε ένα τραπέζι, είναι ένα εργαλείο γι' αυτόν. Ταυτόχρονα, το ίδιο τραπέζι μπορεί να αποτελεί εμπόδιο για κάποιον που πληρώνεται για να πηδήξει πάνω από αυτό. Τα αντικείμενα έχουν σημασία μόνο στο πλαίσιο των στοχευμένων ενεργειών μας. Επομένως, μια υποχρεωτική εντολή επί των χρημάτων είναι η δύναμη να αναδιαμορφώνουμε (τουλάχιστον κάπως) τη συνάφεια μέσα στο μυαλό των ανθρώπων και να ξαναγράψουμε την ιστορία. Όπως εξηγεί ο Mises στο Magnum Opus Human Action:

«Η πορεία της ιστορίας καθορίζεται από τις ενέργειες των ατόμων και από τα αποτελέσματα αυτών των ενεργειών. Οι πράξεις καθορίζονται από τις αξιακές κρίσεις των ενεργούντων ατόμων, δηλαδή από τους σκοπούς που επιθυμούσαν να επιτύχουν, και από τα μέσα που εφάρμοσαν για την επίτευξη αυτών των σκοπών».

Δεδομένου ότι η απόκτηση χρήματος είναι ένας τόσο σημαντικός στόχος στη ζωή (τα δικαιώματα ατομικής ιδιοκτησίας είναι μια εδαφική επιταγή), ο έλεγχος του χρήματος σημαίνει ότι οι κεντρικές τράπεζες έχουν τη δύναμη να διαστρεβλώνουν τις αποτιμήσεις, τις αντιλήψεις και τους προσανατολισμούς των στόχων μας. Το μονοπωλιακό χρήμα ακρωτηριάζει την αίσθηση του νοήματός μας. Η υποταγή στον συγκεντρωτικό έλεγχο του χρήματος στερεί κάθε ελπίδα της ανθρωπότητας να διαμορφώσει έναν ελεύθερο πολιτισμό.

Η Αποσταθεροποίηση του Πολιτισμού

Η ελευθερία θεωρείται η ύψιστη αξία του Δυτικού Πολιτισμού, όπου η ατομική κυριαρχία είναι υπεράνω της κρατικής κυριαρχίας. Τα συστήματα τιμολόγησης, που εκφράζονται σε χρήμα, είναι πρωταρχικοί προσδιοριστικοί παράγοντες της διαμόρφωσης της σημασίας σε έναν ελεύθερο κόσμο. Η συνάφεια είναι πάντοτε μια σχετική και δυναμική ποιότητα και στη σφαίρα της ανταλλαγής διαμορφώνεται από τις τιμές. Μπορούμε να σκεφτούμε τις τιμές ως εργαλεία επικοινωνίας για τη συγκέντρωση ή τη διασπορά της προσοχής, στα πράγματα που οι αγορές θέλουν να ικανοποιηθούν ή στα προβλήματα που οι συμμετέχοντες σε αυτές θέλουν να επιλυθούν.

Καθώς οι τιμές αυξάνονται (πληθωρισμός), η προσοχή στρέφεται περισσότερο στην επίλυση του υποκείμενου «θέλω» που αντιπροσωπεύει ο καθένας, αποτρέποντας την αγορά και ενθαρρύνοντας την πώληση. Σε μια ελεύθερη αγορά, αυτή είναι μια υγιής λειτουργία, καθώς οι αυξήσεις των τιμών υποδηλώνουν επιθυμίες που απαιτούν να ικανοποιηθούν. Όταν όμως οι αυξήσεις των τιμών επιβάλλονται τεχνητά μέσω της υποτίμησης του νομίσματος, δεν αντανακλούν πραγματικές επιθυμίες για τις οποίες η αγορά απαιτεί ικανοποίηση (εκτός ίσως από μια μη διατυπωμένη επιθυμία για την εξάλειψη των κεντρικών τραπεζών). Σε μια μη χειραγωγούμενη αγορά, οι τιμές τείνουν να μειώνονται με φυσικό τρόπο (αποπληθωρισμός) καθώς γινόμαστε πιο έξυπνοι και καλύτεροι στην ικανοποίηση των επιθυμιών. Καθώς οι τιμές ξεφουσκώνουν, απελευθερώνεται περισσότερη προσοχή για να αναζητηθεί η ικανοποίηση επιθυμιών υψηλότερης αξίας για την κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο, ο πληθωρισμός που προκαλείται από τις κεντρικές τράπεζες διογκώνει τα κοινωνικοοικονομικά μας προβλήματα και αποσταθεροποιεί τον πολιτισμό: ένα ειρωνικό αποτέλεσμα για έναν θεσμό που «παρέχει σταθερότητα». Ο αποπληθωρισμός συρρικνώνει τα προβλήματά μας μειώνοντας τις τιμές μακριά από την ενεργό επίγνωσή μας, απελευθερώνοντάς μας, ώστε να επικεντρωθούμε σε στόχους υψηλότερης αξίας και αφήνοντάς μας να αναπτυχθούμε πιο πολιτισμένα (όπως είπε τόσο λαμπρά ο Whitehead στο παραπάνω απόσπασμα). Για να διατυπώσουμε το επιχείρημα συνοπτικά:

Ο τεχνητός πληθωρισμός των τιμών είναι αποσταθεροποιητικός.

Ο φυσικός αποπληθωρισμός των τιμών είναι εκπολιτιστικός.

Ο πληθωρισμός είναι υποχρεωτική και αόρατη κλοπή - ύπουλος εχθρός της ελπίδας και ενισχυτής των κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων. Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι είναι ελεύθεροι και σε θέση να επηρεάσουν σημαντικά την πορεία της ζωής τους, αναπτύσσουν φυσικά μεγαλύτερες ελπίδες για το μέλλον. Η ελευθερία έχει σημασία για τη βιώσιμη κοινωνική συνοχή και την ανάπτυξη δεξιοτήτων. Τοποθετώντας την ελευθερία στην κορυφή της ιεραρχίας των κοινωνικών μας αξιών - όπως προοριζόταν για τον Δυτικό Πολιτισμό - δημιουργούμε ένα περιβάλλον που ευνοεί περισσότερο τη συνεργατική επίλυση προβλημάτων τόσο σε ατομικό όσο και σε θεσμικό επίπεδο. Οποιαδήποτε δύναμη από το fiat σύστημα έρχεται σε αντίθεση με αυτή τη βασική αρχή. Ένας πιο ελπιδοφόρος κόσμος ισούται με την ελευθερία μείον τη νομοθετική ισχύ. Όπως έγραψε ο Bastiat στην περιβόητη αντικρατική του πραγματεία The Law (Ο νόμος):

«Προσπαθήστε να φανταστείτε μια ρύθμιση της εργασίας που επιβάλλεται με τη βία και δεν αποτελεί παραβίαση της ελευθερίας· μια μεταφορά πλούτου που επιβάλλεται με τη βία και δεν αποτελεί παραβίαση της ιδιοκτησίας. Αν δεν μπορείτε να συμβιβάσετε αυτές τις αντιφάσεις, τότε πρέπει να συμπεράνετε ότι ο νόμος δεν μπορεί να οργανώσει την εργασία και τη βιομηχανία χωρίς να οργανώσει την αδικία».

Η έλλειψη της αδικαιολόγητης νομοθεσίας στις ανθρώπινες υποθέσεις, μας αφήνει ελεύθερους να ασχοληθούμε με τις δραστηριότητες που θεωρούμε σχετικές και ουσιαστικές. Η ελευθερία μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή και να παράγουμε περισσότερο πλούτο μέσω της εργασίας. Διαισθητικά, ένας κόσμος όπου ο καθένας εργάζεται σε αυτό που αγαπάει είναι καλύτερος οικονομικά, πολιτιστικά και πνευματικά. Η ελευθερία από τον εξαναγκασμό είναι βασικό συστατικό αυτής της ιδανικής κατάστασης. Οραματιστείτε έντονα τις υψηλότερες ελπίδες και τα όνειρά σας και είμαι βέβαιος ότι θα βρείτε την ελευθερία ως απαραίτητο στοιχείο της καθημερινής σας ύπαρξης. Αλλά αυτό το ξεθωριασμένο απομεινάρι του American dream (Αμερικανικού Ονείρου)  είναι διαμετρικά αντίθετο με τον σημερινό οικονομικό εφιάλτη του κόσμου μας που προκαλείται από το πληθωριστικό fiat χρήμα.

Ο Πληθωρισμός είναι Απελπισία

Στον κόσμο σήμερα, οι κανόνες του χρήματος κάμπτονται και παραβιάζονται για να ευνοήσουν μερικούς εκατομμυριούχους σε βάρος όλων των άλλων. Αυτό έχει ως συνέπεια να απομυζά την ελπίδα από την κοινωνία, αφού όσο καλά κι αν οι πολίτες διευθύνουν τις προσωπικές ή επιχειρηματικές τους υποθέσεις, σπρώχνονται διαρκώς πιο μακριά από το μονοπάτι της προόδου των πολύτιμων σκοπών τους. Στη ζωή, η πρόοδος έχει την καλύτερη αίσθηση, και η ελπίδα για περισσότερα μας ωθεί προς τα εμπρός. Οι κεντρικές τράπεζες αντιστρέφουν την ελπίδα προκαλώντας μια διαρκή οπισθοδρόμηση του πολιτισμού μέσω της στρέβλωσης του πληθωρισμού των τιμών.

Ανεξάρτητα από το πόσο παραγωγική μπορεί να γίνει η κοινωνία, ή πόσα προβλήματα μπορούν να λύσουν οι επιχειρηματίες της, οι κεντρικές τράπεζες κλέβουν τεράστιες ποσότητες οικονομικού πλεονάσματος επιβάλλοντας «θετικό πληθωρισμό τιμών» μέσω της παραχάραξης νομισμάτων, σε μεγάλη κλίμακα. Περαιτέρω, και πιο καταστροφικά, αυτά τα έσοδα που κλέβονται από τους επιχειρηματίες χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για τη χρηματοδότηση αστυνομικών κρατών και αέναων πολεμικών επιχειρήσεων παγκοσμίως. Το ανέντιμο χρήμα που χρησιμοποιούμε σήμερα είναι ασύμμετρο, και είμαστε όλοι θύματα της πιο κολοσσιαίας απάτης στην ιστορία. Αλήθεια σας λέω, ο πληθωρισμός περιγράφεται με μεγαλύτερη ακρίβεια ως κάποια ή όλες αυτές τις πέντε κακόβουλες πράξεις:

1. Κλοπή

2. Φορολογία χωρίς Εκπροσώπηση

3. Μια Νομικά Επιβεβλημένη Αδικία

4. Παραβίαση του Φυσικού Δικαίου (Έμφυτα Δικαιώματα στη Ζωή, την Ελευθερία και την Ιδιοκτησία)

5. Πράξη Ηθικής Αισχρότητας

Ο πληθωρισμός του αποθέματος του fiat χρήματος λεηλατεί διαρκώς το οικονομικό πλεόνασμα των παραγωγικών ανθρώπων, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά εργάζονται. Το να ανεβάζεις συνεχώς τον τροχό του πληθωρισμού, ώστε να ξεπερνάς τα κέρδη παραγωγικότητας της πραγματικής οικονομίας, αφήνει τους ανθρώπους εντελώς απελπισμένους. Η υποτίμηση των νομισμάτων αναγκάζει τους πάντες να δίνουν τις οικονομικές τους μάχες στην ανηφόρα, σε μια πλαγιά που συνεχώς γίνεται πιο απότομη: το κόστος συνεχίζει να αυξάνεται, οι ανισότητες στον πλούτο διευρύνονται και οι νόμοι συνεχίζουν να διαστρέφονται. Ο πληθωρισμός είναι τοξικός για την αληθινή τιμολόγηση, το φυσικό περιβάλλον και την αναζήτηση αρετών. Χωρίς ακριβείς τιμές, η συνάφεια γίνεται περισσότερο θέμα υπαγόρευσης παρά ανακάλυψης. Αφαιρώντας τα δικαιώματα ατομικής ιδιοκτησίας των ανθρώπων, τα κίνητρα για τη φροντίδα της Γης και των πολλών διαφορετικών οικολογιών της καταρρέουν, οδηγώντας σε μαζική ρύπανση. Και δεδομένου ότι η αξία αποκτάται ευκολότερα υπό ένα πρότυπο fiat νομίσματος μέσω της πολιτικής τοποθέτησης αντί της επίλυσης προβλημάτων, η εξαπάτηση ανταμείβεται και η ανάπτυξη της αρετής εγκαταλείπεται σε μεγάλο βαθμό. Ο σύγχρονος πολιτισμός έχει φτάσει τόσο μακριά με τόσους πολλούς τρόπους, όμως ο πληθωρισμός παραμένει ως το κύριο κίνητρο της απελπισίας μας.

Όταν φτάσετε να δείτε την αλήθεια του fiat χρήματος - ένα παιχνίδι με διαρκώς μεταβαλλόμενους κανόνες που έχουν σχεδιαστεί για να αδικούν όσους έχουν ήδη στερηθεί την κοινωνικοοικονομική ιεραρχία - γίνεται σαφές γιατί τα θύματά του συνεχώς στερούνται ηθικής και κάθε ελπίδας για ένα πιο ευτυχές μέλλον. Οι κεντρικές τράπεζες είναι μια οικονομική τυραννία: μια γραφειοκρατία από πάνω προς τα κάτω, χτισμένη πάνω στο ψέμα και την κλοπή, χτισμένη για να μεγιστοποιεί την αξία των μετόχων της με κάθε κόστος· είναι ένα μονοπώλιο που πλουτίζει με την υποτίμηση των χρημάτων μας. Όπως είπε η Κόκκινη Βασίλισσα στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων:

«Τώρα, εδώ, βλέπεις, χρειάζεται να τρέχεις συνέχεια, για να παραμείνεις στο ίδιο μέρος».

Μια Νέα Ελπίδα

Χωρίς το υγιές χρήμα που είναι απαραίτητο για την οικονομική πρόοδο και τα συναφή θετικά συναισθήματα, οι πολίτες που έχουν τις αποταμιεύσεις τους σε fiat χρήμα μαστίζονται από απελπισία. Υπό αυτή την έννοια, και με πολλούς τρόπους, το Bitcoin είναι μια νέα ελπίδα για τον κόσμο. Πρώτον, το Bitcoin αποκαθιστά την οικονομική ανεξαρτησία των επιχειρηματιών, δίνοντάς τους έναν τρόπο αποθήκευσης πλούτου που δεν μπορεί να λεηλατηθεί. Οι άνθρωποι της εργατικής τάξης έχουν τώρα ένα μέσο αποταμίευσης που δεν τους αναγκάζει να αναλαμβάνουν περιττούς κινδύνους ή να παρατείνουν τον εργασιακό τους βίο σε έναν αγώνα δρόμου για να ξεπεράσουν τον πληθωρισμό. Δεύτερον, κάθε αυξητική μονάδα ζήτησης για Bitcoin είναι μειωτική για το fiat νόμισμα, αφού για να αποθηκεύσετε Bitcoin πρέπει να εκποιήσετε το fiat χρήμα που κρατάτε. Μια συρρικνούμενη αγοραία αξία για το ανέντιμο χρήμα μπορεί μόνο να ωφελήσει την ανθρωπότητα, αφού το fiat χρήμα είναι η κρυφή πηγή χρηματοδότησης για κάθε δικτάτορα, κάθε παγκόσμιο πόλεμο και κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην ανθρώπινη ιστορία. Μηδενίζοντας την πληθωριστική χρηματοδότηση της κυβερνητικής στρατιωτικοποίησης, το Bitcoinαντιπροσωπεύει μια αποκατάσταση της ελπίδας για την υποχώρηση του παγκόσμιου πολέμου και την (επανά)πρόοδο του πολιτισμού. Τέλος, διαταράσσοντας τον θεσμό μέσω του οποίου οι πολιτικοί πλουτίζουν και εξωτερικεύουν το κόστος - την κεντρική τράπεζα - το Bitcoinαναγκάζει τις κυβερνήσεις να είναι περισσότερο υπεύθυνες για τις προτιμήσεις των πολιτών τους. Σε έναν κόσμο με Bitcoin, οι πολίτες θα αντιμετωπίζονται περισσότερο ως πελάτες της κυβέρνησης παρά ως σκλάβοι. Το έντιμο χρήμα ενδυναμώνει την υλοποίηση όλων των υψηλών ελπίδων μας για τον πολιτισμό.

Μια τέτοια δραματική αλλαγή μπορεί να φαίνεται τρομακτική σε ανθρώπους που είναι γενικά συντηρητικοί. Αυτοί που αισθάνονται άνετα στη σχετική στασιμότητα του κοινωνικοοικονομικού τους περιβάλλοντος είναι συχνά απρόθυμοι να «κουνήσουν το καράβι» ακόμη και όταν ο πληθωρισμός εξασφαλίζει ότι αυτό (σταδιακά και στη συνέχεια ξαφνικά) βυθίζεται. Οι κεντρικές τράπεζες εξαρτώνται σε κρίσιμο βαθμό από έναν αδαή και παθητικό πολίτη για να διαιωνίζουν διαρκώς το σχέδιό τους, να λεηλατούν τα δικαιώματα της ατομικής μας ιδιοκτησίας προς όφελος των μετόχων τους. Αυτός ο παρασιτικός θεσμός λυμαίνεται το κεφάλαιο που συσσωρεύουν οι επιχειρηματίες ως μαξιλάρι έναντι της αβεβαιότητας με στόχο τη μεγιστοποίηση της δικής τους μετοχικής αξίας. Ο εφησυχασμός μας δίνει στην εντροπία που εξωτερικεύεται από τον πληθωρισμό του fiat χρήματος, μια περίοδο επώασης για να μολύνει τον κοινωνικοοικονομικό μας ιστό, προκαλώντας έτσι το μέλλον του πολιτισμού να γίνεται λιγότερο βέβαιο με κάθε νέο δολάριο που παράγεται. Ο πληθωρισμός είναι μια νομικά δικαιολογημένη πολιτική λεηλασίας που εισάγει δυσαρμονία στη φυσική ανθρώπινη ικανότητα για συνεργασία. Δυστυχώς, μια τέτοια πολιτική είναι ορθόδοξη, όπως γράφει ο Mises:

«Η οικονομική ιστορία είναι ένα μακρύ αρχείο κυβερνητικών πολιτικών που απέτυχαν επειδή σχεδιάστηκαν με μια τολμηρή περιφρόνηση των νόμων της οικονομίας... η οικονομία ως τέτοια είναι μια πρόκληση για την έπαρση των κυβερνώντων.»

Η αβεβαιότητα είναι εντροπία και τα χρήματα είναι ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο για την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Δεδομένου ότι το χρήμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αγοράσει οτιδήποτε στην αγορά, είναι ένα μέσο καθαρά εθελοντικής χρήσης, και το πιο αποτελεσματικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της αβεβαιότητας. Με τη δήμευση του χρήματος μέσω του πληθωρισμού, οι κεντρικές τράπεζες μεγιστοποιούν τη βεβαιότητα (αρνητική εντροπία) για τους μετόχους τους με τη μορφή κερδών, ανάπτυξης και μερισμάτων, ενώ ταυτόχρονα εξωτερικεύουν την αβεβαιότητα (εντροπία) στην κοινωνία με τη μορφή στρεβλώσεων των τιμών, λανθασμένων κατανομών κεφαλαίου και πολεμικών επιχειρήσεων.

Η εντροπία είναι μια αναπόδραστη ιδιότητα της θερμοδυναμικής πραγματικότητας· όταν οι ανισορροπίες της μεγαλώνουν υπερβολικά μέσω των αναγκαστικών ανακατανομών, οι κοινωνικοοικονομικοί μας θεσμοί μπορεί να διαρραγούν. Το ξήλωμα των διακειμενικών δομών μας με αυτόν τον τρόπο είναι η ουσία της κοινωνικής επανάστασης: μια διάλυση των κοινωνικών συμβάσεων, μια ανατροπή των σεβαστών θεσμών μας και μια πρόκληση των αξιών που προηγουμένως μας παρείχαν προσανατολισμό. Όλες αυτές οι δυσοίωνες αλλά απρόβλεπτες συνέπειες προκύπτουν από τις λανθασμένες προσπάθειες των κεντρικών τραπεζών να καταστείλουν την εντροπία των τιμών και της απασχόλησης. Ευτυχώς, το Bitcoin μπορεί να μας βοηθήσει να εξαλείψουμε τις επιβεβλημένες κοινωνικοοικονομικές ανισορροπίες εντροπίας που προκαλούνται από τις κεντρικές τράπεζες.

Για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικότερα την αβεβαιότητα σε μεγαλύτερη κλίμακα, οι επιχειρηματίες - οι οικονομικοί μας ήρωες - χρειάζονται απεριόριστη ελευθερία και ένα υγιές πλαίσιο αναφοράς για τις αξίες. «Μέτρα δύο φορές, κόψε μία» είναι το πιο σημαντικό μάντρα κάθε αποτελεσματικού επιχειρηματία. Με το Bitcoin, απομακρυνόμαστε από ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται σε «σταθερές τιμές» προς ένα σύστημα που βασίζεται σε σταθερές μετρήσεις της αξίας. Η επιβολή της σταθερότητας των τιμών και της απασχόλησης, ο (φαινομενικός) σκοπός της κεντρικής τράπεζας, είναι άγνοια της εντροπίας και επιδείνωση της μακροχρόνιας αστάθειας. Το Bitcoin έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τις αναπόφευκτες πραγματικότητες της εντροπίας για την ανακάλυψη των τιμών, της ανεργίας και της αστάθειας της ανάπτυξης. Το Bitcoin είναι χρήμα που έχει τις ρίζες του στη θερμοδυναμική, βελτιστοποιημένο για τη σταθερότητα των μετρήσεων:

Αν ελπίζουμε να ευδοκιμήσουμε σε αυτό το σύμπαν, δεν μπορούμε να οχυρώσουμε κεντρικά τις ασταμάτητες ροές της εντροπίας αλλά αντίθετα, πρέπει να μάθουμε να αξιοποιούμε αυτή την έμφυτη κοσμολογική δύναμη με αποκεντρωμένο τρόπο.

Διορθώνοντας το Πλοίο

Ο δρόμος της αποκέντρωσης είναι η ελεύθερη αγορά: ένα φόρουμ ελεύθερου πειραματισμού όπου οι λύτες προβλημάτων βάζουν στοιχήματα για να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στην επίλυση της εντροπίας για την κοινωνία. Η επιχειρηματική επίλυση της εντροπίας έρχεται με τη μορφή της ικανοποίησης των αναγκών και της καινοτομίας. Οι αληθινοί επιχειρηματίες είναι εκείνοι που παίζουν με τη φωτιά και μαθαίνουν από τα λάθη τους, αυξάνοντας τον πολιτιστικό θησαυρό της γνώσης κατά τη διαδικασία. Οι επιχειρηματίες είναι οι τεχνίτες που επιδιώκουν θετικές κυρτές αποδόσεις, ενώ ελπίζουν να μην καούν, συμβάλλοντας όμως στη διαφώτιση όλων μας όταν περιστασιακά τυχαίνει να τυλίγονται στις φλόγες. Τα μαστορέματα είναι αντιφλεγμονώδης δράση που μετουσιώνει την τυχαιότητα σε αποκαλύψεις. Όπως αναφέρει ο Nassim Taleb στις πρώτες γραμμές του αριστουργηματικού έργου του Antifragile:

«Ο άνεμος σβήνει ένα κερί και ενεργοποιεί τη φωτιά. Ομοίως με την τυχαιότητα, την αβεβαιότητα και το χάος: θέλετε να τα χρησιμοποιήσετε, όχι να κρυφτείτε από αυτά. Θέλεις να είσαι η φωτιά και να εύχεσαι τον άνεμο».

Η ελπίδα μου είναι ότι το Bitcoin θα βοηθήσει τους επιχειρηματίες να ανακτήσουν την οικονομική τους αντιπαροχή, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να αποθηκεύουν τις αποταμιεύσεις τους σε ένα χρήμα που είναι ανθεκτικό στη λεηλασία και αποθαρρύνοντας την αδικαιολόγητη συσσώρευση χρέους. Οι μέγιστα κυρίαρχοι επιχειρηματίες που επιλύουν προβλήματα, ενισχυμένοι από υγιείς αποταμιεύσεις, είναι η καλύτερη δύναμη μάχης μας ενάντια στην αιώνια εντροπία. Ας τους τιμήσουμε ως αληθινούς ήρωες και ας αποκηρύξουμε τους αποτρόπαιους γραφειοκράτες που υπονομεύουν τα επιτεύγματά τους με περιττές νομοθεσίες και πληθωρισμό. Αφήστε την ελευθερία, όχι τους νομοθέτες, να μας οδηγήσει.

Ένας πολιτισμός χωρίς ηγέτες είναι, για πρώτη φορά, εφικτός με το Bitcoin. Ως μέσο διατήρησης του πλούτου μέσα από τις πολιτικές θαλάσσιες αλλαγές, με την τελειοποίηση των δικαιωμάτων ιδιωτικής ιδιοκτησίας μας στο χρήμα, το Bitcoin δίνει στον κόσμο μεγάλες ελπίδες για την ανανέωση της ενάρετης ζωής. Τα τελειοποιημένα δικαιώματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας είναι προϋπόθεση για τη σωστή τοποθέτηση της ελευθερίας, της ανάπτυξης και της ευθύνης στην κοινωνική ιεραρχία αξιών μας. Η ελπίδα μου είναι ότι το Bitcoin θα βοηθήσει τον πολιτισμό να αποτυπώσει μόνιμα την επιχειρηματικότητα και την αναζήτηση της αρετής ως τις υψηλότερες αξίες του, όπως ίσχυε για ορισμένους αρχαίους Ρωμαίους Στωικούς. Δεν υπάρχουν τελικές απαντήσεις στα απεριόριστα προβλήματα του κόσμου: η μόνη μας ελπίδα είναι να ενδυναμώσουμε όλο και περισσότερους λύτες προβλημάτων. Η επιχειρηματικότητα δημιουργεί πρόβλημα  στα προβλήματα, και ως εκ τούτου η μεγαλύτερη ελπίδα μας. Για τον σκοπό αυτό, το Bitcoin είναι χρήμα ειδικά κατασκευασμένο για την επιχειρηματική υπευθυνότητα, την περιπέτεια και τον (ψυχικό και οικονομικό) πλουτισμό.

Το Bitcoin δεν υποφέρει από βασιλιάδες. Ένα χρήμα που χαρακτηρίζεται από ένα σταθερά καθορισμένο πεπερασμένο απόθεμα, το Bitcoin είναι ικανό να επικοινωνεί άπειρες οικονομικές και διαπροσωπικές αξίες χωρίς να πολιτικοποιείται, φέρνοντας έτσι μια άνευ προηγουμένου αρμονία στην ανθρώπινη δράση σε όλο το χωροχρόνο. Στο Bitcoin, μόνο οι ιδέες μας έχουν σημασία, όχι τα εγώ μας. Αν και η πλεύση της εντροπίας δεν είναι ποτέ ομαλή, ένα χρήμα που αποτελείται από αρχές καθαρής δικαιοσύνης μας ωθεί όλους να γίνουμε πιο ικανοί διευκολύνοντας ένα δίκαιο πεδίο για τον οικονομικό ανταγωνισμό και τη συνεργασία. Η αφαίρεση της επιφάνειας επίθεσης για τους επίδοξους πλιατσικολόγους του χρήματος είναι ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός για τον πιθανό πολλαπλασιασμό και την ηθικοποίηση του πολιτισμού. Το Bitcoin μεταδίδει μια ανανεωμένη ελπίδα για την ανθρωπότητα καθώς ταξιδεύουμε όλο και πιο βαθιά στους αδιαπέραστους ορίζοντες του μέλλοντος.

Η ελπίδα είναι ο άνεμος που μας παρασύρει όλους προς τις ατελείωτες χωροχρονικές θάλασσες. Η ναυσιπλοΐα με ισχυρές αξίες και η επιδίωξη της ενσάρκωσής τους στους χαρακτήρες μας ως αρετή, είναι ο μόνος τρόπος για να εξελίξουμε τους εαυτούς μας και τον πολιτισμό μας. Αν το δούμε έτσι, το Bitcoin είναι ένα πεδίο μάχης για την αποκατάσταση της ελευθερίας, της αλήθειας και της αρετής στον κόσμο. Σε αυτή την παγκόσμια εκστρατεία για την ελευθερία, η στρατηγική μας είναι απλή: κρατάμε τις αποταμιεύσεις μας στο πιο σκληρό χρήμα της ιστορίας για να αναδημιουργήσουμε την ελπίδα για τα δισεκατομμύρια των θλιμμένων ψυχών παγκοσμίως, και για όλες τις γενιές που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί. Όπου πάνε τα χρήματά μας, το μυαλό μας φυσικά ακολουθεί, οδηγώντας τον καθένα από εμάς σε μονοπάτια που βρίσκουμε μοναδικά σημαντικά και συναφή: ελπίζουμε στις δικές μας επιχειρηματικές επιδιώξεις για την επικερδή ικανοποίηση των αναγκών των συνανθρώπων μας. Μέσω του Bitcoin, μπορούμε να ανακαλύψουμε εκ νέου την αξία της αδέσμευτης επιχειρηματικότητας - την ειδυλλιακή αρχή που διέπει τον δυτικό πολιτισμό.

Η αποταμίευση σε έντιμο χρήμα αφαιρεί τον πνευματικό, πολιτικό και φιλοσοφικό άνεμο από τα πανιά του ανέντιμου χρήματος, επιτρέποντάς μας να διορθώσουμε το «κοινωνικοοικονομικό καράβι» μια για πάντα. Στην άνοδό του, το Bitcoinυπόσχεται να απο-κεφαλαιοποιήσει τις υπερβολικά πολύπλοκες (εκ κατασκευής) νομισματικές, νομικές και φορολογικές αρχές που επιβαρύνουν σήμερα τις αποστολές ανάπτυξης επιχειρηματικών δεξιοτήτων. Με την εξάλειψη των προστριβών στο ελεύθερο εμπόριο, το Bitcoin δίνει στον κόσμο την ελπίδα για ένα μέλλον που χαρακτηρίζεται από πραγματική ελευθερία.

Η ελπίδα είναι ο άνεμος που μας κινεί προς τα εμπρός. Το fiat νόμισμα είναι μια ψεύτικη θύελλα: μια καταστροφική ανεμοθύελλα που επηρεάζει τραγικά τον πολιτισμό μας. Αποθηκεύοντας στο Bitcoin σηκώνουμε τα πανιά μας σταθερά ως επιχειρηματίες που τρέχουν προς πιο ηλιόλουστους ουρανούς.

Το Bitcoin είναι η ελπίδα.

Πηγές:

1. https://www.pinterest.com/pin/55309901659322224/
2. https://en.wikipedia.org/wiki/Red_Queen_(Through_the_Looking-Glass)
3. https://psalm37fretnot.com/2018/05/10/swept-down/
4. https://fineartamerica.com/featured/entropy-nr-ii-crystallized-swarovski-elements-safir-rifas.html
5. https://reasonandmeaning.com/2017/03/11/hope-and-pandoras-box/
6. https://en.wikipedia.org/wiki/Prometheus_Bound
7. https://reasonandmeaning.com/2017/03/11/hope-and-pandoras-box/
8. https://www.pinterest.com/pin/306385580899351454/
9. https://www.pinterest.com/pin/305330049731350242/
10. https://imgur.com/gallery/2F7XAOy
11. https://richiecapital.com/2017/01/10/investment-opportunities-in-every-market/
12. https://twitter.com/anilsaidso/status/1331769095683862531

Αν βρηκατε αξία σε αυτό που διαβάσατε ρίξτε μερικά sats στο καπέλο μου! (value4value) μέσω Bitcoin Lightning: enoughporch99@walletofsatoshi.com

Follow @EuropeanBTC21